ตอนที่ 3
กลางค่ำคืนนั้น โจรสามคนบุกปล้นบ้านคุณหญิงสมสวาท พวกมันกวาดของมีค่าในห้องนอนของคุณ หญิงใส่ถุง แล้วบังคับให้พาไปเปิดเซฟเครื่องเพชรแต่ คุณหญิงคลานหนี โจรจึงยิงล้มฟุบลง แล้วเผ่นหนี
เช้าวันใหม่ วีรชาติ วิชชุดาและสดสวยเดินออกมาส่งวิชาติกับสอางทิพย์ที่รถ เพราะทั้งคู่จะไปดื่มน้ำผึ้งพระจันทร์กันที่หัวหิน วิชาติกำชับวีรชาติให้ดูแลวิชชุดาดีๆ เพราะเป็นห่วงเรื่องฤทธิรงค์ วิชชุดาขยับจะเถียง วีรชาติรีบขัด เร่งให้วิชาติกับสอางทิพย์ออกเดินทาง พอดีจ่ายอดเข้ามารายงานเรื่องโจรปล้นบ้านคุณหญิงสมสวาท
“คุณป้าถูกยิง” วิชชุดาตกใจ และคิดเอาเองว่า ต้องเป็นฝีมือไอ้เสือมืด
ส่วนศยามเมื่อเห็นข่าวโจรปล้นบ้านและยิงคุณหญิงบาดเจ็บก็ร้อนใจรีบไปพบโสรัตน์ เพื่อสารภาพความจริงเรื่องเสือมืด เพราะไม่อยากให้วิชชุดาเข้าใจผิด และโสรัตน์อาจ ต้องเดือดร้อนกับเรื่องนี้ด้วย
โสรัตน์ชวนศยามไปโรงพยาบาลเพื่ออธิบายความจริงกับทุกคน แต่ไม่ทันพ้นชายคาบ้าน จ่าตำรวจก็มาแจ้งว่ามีคำสั่งให้ศยามเข้าประชุมด่วน ศยามจึงฝากให้โสรัตน์แก้ข้อกล่าวหาให้ โสรัตน์คิดหนักไม่รู้จะอธิบายกับวิชชุดาว่าอย่างไรดี
วิชาติพาน้องชาย น้องสาว และสะใภ้ทั้งสองมาเยี่ยมคุณหญิงสมสวาทที่โรงพยาบาล ทุกคนโล่งใจเมื่อทราบว่าคุณหญิงแค่โดนยิงถากๆเท่านั้น วิชชุดาสวมบทน้องสาวตำรวจสอบถามรูปพรรณสัณฐานของโจร
“ซักอย่างกับเป็นตำรวจเลยนะ ยายวิช จะช่วยพี่ใหญ่จับโจรหรือยังไง” วีรชาติล้อ
“ค่ะ วิชจะช่วยจับไอ้โจรตัวนี้มายัดตะรางให้ได้ คอยดูสิคะ” วิชชุดาจริงจัง
ทุกคนพากันหัวเราะ แล้วคุณหญิงก็ไล่ให้วิชาติกับสอางทิพย์ไปเที่ยวหัวหิน แต่วิชาติไม่ยอม ยืนยันจะตามล่าพวกโจรมารับโทษให้ได้
“แล้วเราจะต้องเอาคืนให้เจ็บแสบที่สุดให้สมกับที่มันทำกับคุณป้า วิชจะต้องตามตัวมันให้เจอ” วิชชุดามุ่งมั่น
เสียงเคาะประตูเบาๆ ทั้งหมดหันไปมองเห็นโสรัตน์เปิดประตูเข้ามาพร้อมกับตะกร้าผลไม้ เขายกมือไหว้คุณหญิงสมสวาทขยับจะถามอาการ แต่วิชชุดาชิงพูดตัดหน้าว่า เธอมีเรื่องจะคุยกับโสรัตน์แล้วเดินนำออกไป วิชาติเร่งให้โสรัตน์ตามไปเพราะโอกาสมาถึงแล้ว โสรัตน์จ้ำอ้าวตามวิชชุดา คุณหญิงมองโสรัตน์อย่างวิเคราะห์
วิชชุดาเดินนำโสรัตน์มานั่งในร้านกาแฟ เปิดฉากถามประวัติเสือมืด โสรัตน์อึกอักคิดหาคำตอบดีๆ ทำให้ไม่ทันใจวิชชุดา
“วิชลืมไปว่า คุณโสรัตน์อยู่กองบัญชี จะมารู้เรื่องอะไรเกี่ยวกับการจับโจร ขอโทษนะคะที่ทำให้คุณต้องมาเสียเวลาด้วย” วิชชุดาตัดบท ลุกขึ้นยืน แล้วเหลือบไปเห็นฤทธิรงค์ถือตะกร้าของเยี่ยมเดินผ่านไป จึงขอตัวไปหาฤทธิรงค์
วิชชุดาพาฤทธิรงค์มาเยี่ยมคุณหญิงสมสวาท ชายหนุ่มก้มลงกราบคุณหญิงอย่างนอบน้อม แต่ขัดตาวิชาติเป็นที่สุด เขาเปิดฉากหาเรื่องฤทธิรงค์ สอางทิพย์ปรามสามี แต่ไม่ได้ผล เธอจึงดึงเขาออกไปข้างนอก เพื่อเปิดโอกาสให้คุณหญิงได้พูดคุยกับฤทธิรงค์บ้าง
วิชาติเดินหงุดหงิดออกมาจากห้อง พบโสรัตน์ยืนหน้า จ๋อยอยู่ เขาต่อว่าเพื่อนรักที่ปล่อยให้วิชชุดามากับฤทธิรงค์
“กันก็พยายามดีที่สุดแล้วนะ พอดี พอดีกันกำลังคิดหาทางอธิบายเรื่องเสือมืดอยู่ ก็เลยคิดอะไรไม่ค่อยออก ตามน้องวิชไม่ค่อยทัน ที่จริง ถ้านายฤทธิ์มาช้าอีกนิดนะ กันก็คงจะหาเรื่องสนุกๆคุยกับน้องวิชเธอได้ให้เธอได้สบายใจก่อน แล้วจะได้ค่อยๆอธิบายเรื่องเสือมืด” โสรัตน์ชี้แจง
“ใครวะ เสือมืด แกพูดอะไรให้มันรู้เรื่องหน่อยสิวะ” วิชาติงง
โสรัตน์จึงเล่าเรื่องที่ศยามหลอกวิชชุดาว่าเป็นเสือมืดให้วิชาติฟัง พลางขอร้องให้วิชาติช่วยบอกความจริงกับวิชชุดาว่า ศยามไม่ใช่โจรปล้นบ้านคุณหญิง
วิชาตินิ่งคิด แล้วแนะนำไม่ให้บอกความจริงกับวิชชุดา
“กันมีลางสังหรณ์ว่า เรื่องนี้มันจะต้องเอามาใช้ประโยชน์ได้ เขาว่ากันว่า ความบังเอิญอาจจะเป็นตัวแปรเปลี่ยนแปลงชะตาชีวิตของคนเราได้ กันก็อยากรู้เหมือนกันว่า มันจะเป็นจริงไหม” วิชาติยิ้มออกเพราะมองเห็นหนทางช่วยโสรัตน์
ooooooo
ศยามเดินโทรมโซเซเข้ามาทิ้งตัวลงนั่งที่โซฟาพลางร้องขอกาแฟแก่ๆจากนมคล้าม นมคล้ามเดินเข้ามาวางถ้วยกาแฟให้ได้ในทันที แล้วขอร้องให้ศยามไปโกนหนวดโกนเคราออกบ้าง เพราะเหมือนโจรเข้าไปทุกที
“ตอนนี้ยังโกนออกไม่ได้หรอก นม อีกไม่กี่วันฉันจะต้องไปตามจับตัวเสือสอนที่ปากน้ำโพ ฉันอาจจะต้องแฝงตัวไปกับพวกหมู่โจรเพื่อสืบข่าวมัน ฉันยิ่งเหมือนโจรก็ยิ่งดี”
“อย่างนี้คุณมืดก็ต้องไปหลายวันเลยล่ะสิคะ แล้วต้องไปเป็นเดือนเหมือนคราวที่ผ่านมาหรือเปล่า ไม่ได้การล่ะ อย่างนี้คุณมีเวลาว่างเมื่อไหร่ ต้องไปหาคุณแหววทันทีนะคะ จะมีเวลาแค่ชั่วโมงสองชั่วโมงก็ต้องไปหา คุณแหววจะได้รู้ว่าคุณรักและคิดถึงเธอแค่ไหน จะได้ทดแทนกับเวลาที่คุณหายหน้าไปนานๆ ตอนนี้คุณก็กำลังว่างใช่ไหมคะ ไปเลยค่ะ ไปอาบน้ำแต่งตัวใหม่แล้วไปบ้านคุณแหววเดี๋ยวนี้” นมคล้ามดึงศยามขึ้นมาแล้วทั้งผลักทั้งดันออกไป
ศยามมาพบสุดถนอมที่บ้าน แต่หญิงสาวกำลังจะออกไปร้านเสื้อคุณกรแก้วกับคุณนายจินดา หลวงพิศาลแนะให้ศยามขับรถพาสองแม่ลูกไปร้านเสื้อเพื่อทำคะแนน แต่คุณนายไม่ยอมไปด้วย เธออนุญาตให้ศยามขับรถที่บ้านไป เพราะกลัวรถเก่าๆของศยามจะทำลูกสาวขายหน้า
ในขณะที่ศยามพาสุดถนอมไปร้านเสื้อ วิชาติก็ไปรับคุณหญิงสมสวาทออกจากโรงพยาบาล และพามาพักที่บ้านของเขาเพื่อจะได้ดูแลอย่างใกล้ชิด เป็นเวลาเดียวกับที่ฤทธิรงค์ แวะมาหาวิชชุดาพอดี วิชาติเห็นแล้วก็หงุดหงิดขึ้นมาทันที เขาฟ้องคุณหญิงว่า วิชชุดาชอบผู้ชายปากหวานกะล่อนปลิ้นปล้อนอย่างฤทธิรงค์แต่กลับไม่ชอบผู้ชายที่มีความจริงใจอย่างโสรัตน์
“ยายวิชไม่ได้ชอบฤทธิรงค์ตรงที่ปากหวานช่างเอาใจหรอกนะ ตาใหญ่ยายวิชชอบผู้ชายคนนี้ตรงที่เขามีความกล้าหาญต่างหาก เพราะยายวิชโตมาในครอบครัวที่มีแต่ผู้ชายอย่างเธอ อย่างตากลาง ผู้ชายที่เข้มแข็งมีความเป็นผู้นำ แล้วผู้ชายแหยๆ อย่างโสรัตน์จะชนะใจยายวิชได้ยังไง ผู้ชายในฝันของยายวิชต้องเก่งเป็นวีรบุรุษเลยล่ะ แค่ตำรวจอัศวินแหวนเพชรยังไม่พอหรอก จะต้องเป็นอัศวินขี่ม้าขาวที่ปกป้องคุ้มครองเจ้าหญิงได้” คุณหญิงแนะนำ
“อัศวินขี่ม้าขาวปกป้องคุ้มครองเจ้าหญิงได้ ผมนึกออกแล้วล่ะครับว่า ผมจะทำยังไงกับยายวิชดี” วิชาติยิ้มได้
แต่คนที่ยิ้มไม่ออกก็คือศยาม เพราะได้พบกับสุมาน คนรักเก่าที่ร้านเสื้อ เธอเข้าทักทายศยามแบบถึงเนื้อถึงตัวตามธรรมเนียมฝรั่ง ทำให้สุดถนอมเข้าใจผิด และนึกน้อยใจที่ศยามไม่เคยบอกเรื่องสุมานกับเธอเลย
ooooooo
โสรัตน์มาหาวิชชุดา เด๋อจึงพามาที่สวนหลังบ้าน เพราะเห็นลูกพี่คุยกับฤทธิรงค์อยู่ที่นั้น แล้วโสรัตน์ ก็เห็นฤทธิรงค์สารภาพรักกับวิชชุดาพร้อมสวมแหวนให้เธอเพื่อตีตราจอง โสรัตน์ยืนอึ้งปวดใจเป็นที่สุด เขาเดินคอตกกลับมาหาวิชาติที่เพิ่งร่างแผนการลักพาตัววิชชุดาเสร็จพอดี
“กันแพ้แล้วล่ะ ตอนนี้หัวใจของกันกำลังแหลกสลาย น้องวิชเธอตัดสินใจเลือกนายฤทธิ์แล้ว กันไม่มีสิทธิ์ที่จะรักเธออีกต่อไป ไม่เป็นไร เพื่อความสุขของน้องวิช กันจะเป็นฝ่ายไปเอง”
“แกจะไปไหน เดี๋ยวๆ แกฟังแผนการของกันก่อน กันรับรองเลยนะว่า ถ้าทำตามแผนการของกัน แกจะต้องพิชิตหัวใจยายวิชได้แน่ๆ” วิชาติร้องเรียก แต่โสรัตน์ไม่ฟังผลุนผลันออกไปเหมือนนกปีกหัก
“เฮ้ย เดี๋ยวก่อน พูดอะไรของมันวะ จะฟังกันซักหน่อยก็ไม่ได้ คิดถูกคิดผิดนี่ ที่เลือกไอ้นี่เป็นน้องเขย” วิชาติมองตามโสรัตน์อย่างอ่อนใจ
ส่วนวิชชุดา เธอคืนแหวนให้ฤทธิรงค์พร้อมยืนยันว่า เธอไม่มีวันเห็นเขาเป็นอย่างอื่นไปได้นอกจากเป็นเพื่อนและขอให้ฤทธิรงค์กลับคิดทบทวนดูใหม่ แต่ถ้ายังคิดไม่ได้ก็ไม่ต้องกลับมาให้เธอเห็นหน้า ฤทธิรงค์จึงต้องกลับไปพร้อมกับความผิดหวัง
กลางดึกคืนนั้นวิชาติพาวีรชาติกับโสรัตน์มาหาศยามที่บ้านเพื่อขอความช่วยเหลือเรื่องวิชชุดา ศยามงงถามว่าเขาไปเกี่ยวอะไรด้วย วิชาติจึงเล่าแผนการให้ฟังว่า เขาคิดจะดัดนิสัยน้องสาวและทำให้โสรัตน์สมหวังในความรัก โดยให้ ศยามสวมรอยเป็นเสือมืดลักพาตัววิชชุดาไปขังไว้ในกระท่อมกลางป่าสักสามวัน จากนั้นก็จัดฉากให้โสรัตน์เป็นพระเอกขี่ม้าขาวไปช่วย
“เมื่อยายวิชได้เห็นโสรัตน์แสดงความกล้าหาญ ยอมเสี่ยงอันตรายต่อสู้ไอ้โจรป่าอย่างไม่คิดชีวิต ยังไงยายวิชก็ต้องเห็นใจแล้วก็ยอมแต่งงานกับโสรัตน์ในที่สุด” วิชาติสรุปอย่างมั่นใจ
“แล้วจะให้นายมืดอยู่กับน้องวิชกลางป่าสองคนอย่างนั้นเหรอ ใครรู้เข้า น้องวิชจะเสื่อมเสียชื่อเสียงได้นะ” โสรัตน์นึกห่วง
ศยามรีบสนับสนุนพลางขอร้องวิชาติให้เลิกล้มแผนการ
“ไม่เลิก ยังไงก็ไม่เลิก ถ้าไม่อยากให้ยายวิชเสียชื่อเสียง ก็เก็บเป็นความลับอย่าบอกใครก็สิ้นเรื่อง หรือจ้างป้าแก่ๆ ยาย แก่ๆซักคน บอกว่าเป็นแม่ เป็นยายเสือมืดก็ได้ มีผู้หญิงอยู่กับยายวิชอีกคนก็กันครหาได้แล้ว” วิชาติหาทางออก
ศยามหนักใจไม่รู้จะไปหาใครที่ไหนมาร่วมมือด้วย แล้วนมคล้ามก็ยกกาแฟมาเสิร์ฟพอดี
“ฉันว่า ฉันหาแม่เสือมืดได้แล้ว ตกลงไม่มีข้อข้องใจแล้วใช่ไหม” วิชาติมองหน้านมคล้าม ทุกคนอึ้งไม่เห็นด้วยกับวิชาติแต่ไม่กล้าคัดค้าน
ในขณะที่พวกหนุ่มๆสุมหัววางแผนลักพาตัววิชชุดากันอยู่นั้น วิชชุดาก็เข้ามาคุยกับพี่สะใภ้ทั้งสองเรื่องเสือมืดโจรปล้นบ้านคุณหญิง เพราะอยากให้ทั้งคู่ช่วยเธอจับเสือมืดด้วย แต่สองพี่สะใภ้เห็นว่าอันตรายเกินไป จึงช่วยกันเกลี้ยกล่อมให้วิชชุดาเลิกล้มความคิดแล้วปล่อยให้เป็นหน้าที่ของตำรวจ
“เอาล่ะค่ะๆ วิชเข้าใจแล้วค่ะ สรุปว่าพี่สอางค์กับพี่สวยจะไม่ช่วยวิชใช่ไหมคะ งั้นวิชจะหาทางจับไอ้เสือมืดเอง วิชขอร้องนะคะว่าอย่าบอกเรื่องนี้ให้พี่ใหญ่กับพี่กลางรู้เป็นอันขาด นะคะ พี่สอางค์ พี่สวย” วิชชุดามุ่งมั่น
“ค่ะๆ ไม่บอกค่ะ ไม่บอก” สอางทิพย์กับสดสวยรับคำไม่เต็มปากนัก
ooooooo
เมื่อทุกอย่างลงตัวตามแผนวิชาติกับวีรชาติก็ ลากลับ เหลือเพียงศยามนั่งกุมขมับคิดไม่ตกอยู่กับโสรัตน์และนมคล้าม โสรัตน์หันมาประจันหน้ากับ ศยามขอร้องให้ยอมทำตามแผนการของวิชาติเพราะอยากชนะใจวิชชุดา แต่นมคล้ามที่นั่งอยู่ด้วยออกตัวว่า เธอไม่เอาด้วยเพราะผิดทั้งกฎหมายผิดทั้งศีลธรรมแล้วถือถาดถ้วยกาแฟออกไปทันที
“นายมืด แกต้องเกลี้ยกล่อมนมคล้ามให้ร่วมมือกับเราให้ได้นะ ตั้งแต่เกิดมาฉันไม่เคยขอร้องอะไรแกเลยนะ แกช่วยฉันครั้งนี้ครั้งเดียว แล้วฉันจะไม่ขออะไรแกเลยตลอดชีวิต ถ้าหากฉันไม่สมหวังในความรักครั้งนี้ ฉันไม่รู้ ฉันจะมีชีวิตอยู่ต่อไปเพื่ออะไร ตกลงแกจะช่วยฉันไหม นายมืด” โสรัตน์อ้อนวอน
“พี่โสรัตน์พูดขนาดนี้ แล้วผมจะไม่ช่วยพี่ได้ยังไงล่ะครับ” ศยามจำยอมต้องช่วยโสรัตน์
ทันทีที่วิชาติกับวีรชาติกลับมาถึง สอางทิพย์กับสดสวย ก็รีบฟ้องเรื่องวิชชุดาจะออกไปตามล่าเสือมืดด้วยตัวเอง สองหนุ่มส่งยิ้มให้กัน แล้วเริ่มแผนปล่อยข่าวว่า เสือมืดหนีไปกบดาน อยู่กับลุงบุญมาที่โรงไม้หลังสถานีรถไฟปากน้ำโพแล้ว วิชชุดาที่แอบฟังถึงกับตาโตคิดหาทางไปจับตัวเสือมืดมารับโทษ และแน่นอนว่าต้องมีเด๋อติดตามไปด้วยในฐานะบอดี้การ์ด
เช้าวันใหม่ ศยามรีบมาที่บ้านหลวงพิศาลเพื่อปรับ ความเข้าใจกับสุดถนอมเรื่องสุมาน แต่คุณนายจินดาออกมา ขัดขวาง เพราะอยากให้สุดถนอมเลิกกับศยามเต็มทีด้วยเห็นว่า ชายหนุ่มไม่มีอะไรคู่ควรกับลูกสาวของเธอเลย หลวงพิศาล พยายามแก้ต่างให้ศยามเพราะสงสาร แต่คุณนายจินดาไม่รับฟัง เธอออกคำสั่งให้จ้อยเฝ้าหน้าประตูไว้อย่าให้ศยามเข้ามาในบ้านได้
ศยามจึงเขียนจดหมายมาฝากให้จ้อยนำไปให้สุดถนอมหวังว่าเธอจะใจอ่อนยอมลงมารับฟังคำอธิบาย แต่สุดถนอมกลับเขียนตอบกลับมาว่า เธอไม่รับฟัง ศยามเขียนจดหมายฝากจ้อยไปให้สุดถนอมอีก แต่สุดถนอมก็เขียนตอบมาเช่นเดิม
จ้อยเดินส่งจดหมายให้ศยามกับสุดถนอมอยู่สามสี่รอบก็ถูกคุณนายจินดาจับได้ คุณนายขยำจดหมายศยามทิ้งแล้วสั่งให้จ้อยออกไปเชิญศยามกลับ ศยามฮึดฮัดทำอะไรก็ไม่ได้จึงตัดสินใจตะโกนเรียกสุดถนอม
“คุณแหววๆ อย่าทำอย่างนี้เลยนะครับ ผมขอร้อง ลงมาคุยกันเถอะนะครับ ผมอธิบายได้ทุกอย่าง คุณแหววครับ ผมขอโทษ อย่าโกรธผมเลยนะครับ ลงมาพบผมเถอะนะครับ ผมพร้อมจะพิสูจน์ให้คุณเห็นว่า คุณมีความสำคัญต่อผมแค่ไหน ผมรักคุณนะครับ คุณแหวว”
“มาตะโกนโหวกเหวกอะไรแถวนี้ คุณศยาม นี่บ้านผู้ดีมีตระกูลนะคะ ไม่ใช่ตลาดสด วันนี้ลูกแหววไม่ต้องการ พบคุณ ถ้ายังพอมีศักดิ์ศรีเหลืออยู่ คงรู้นะว่า ต้องจัดการกับตัวเองยังไง กลับไปซะ คุณศยาม” คุณนายจินดาตะโกนตอบกลับ
ศยามเดินคอตกจะกลับไปที่รถ หลวงพิศาลเข้ามา ตบไหล่ปลอบใจพร้อมแนะนำให้ศยามพิสูจน์ความจริงใจให้สุดถนอมได้ประจักษ์ เพราะรักแท้ต้องมีการฝ่าฟันอุปสรรค
“ขอบคุณครับ คุณลุง ที่เป็นกำลังใจให้ผม ผมจะกลับไปตั้งหลักใหม่ ผมจะไม่ยอมแพ้ง่ายๆครับ ผมจะต้องทำให้คุณแหววเชื่อใจในตัวผมให้ได้” ศยามเหนื่อยอ่อนแต่มุ่งมั่น
ooooooo
โสรัตน์ถือกล่องของขวัญเดินไปเดินมารอวิชชุดาอยู่ในบ้านวิชาติ เพราะสาวเจ้าออกไปส่งคุณหญิงสมสวาทที่บ้านสวนยังไม่กลับ เป็นเวลาเดียวกับที่ฤทธิรงค์ถือกล่องของขวัญเดินเข้ามาในบ้านพอดี เขาตั้งใจมาทำคะแนนกับวิชชุดาเช่นกัน
สองหนุ่มต่างวัยปะทะคารมกันอย่างดุเดือดเพราะต้องการให้อีกฝ่ายตัดใจจากวิชชุดา
“ทั้งสองคนนั่นแหละค่ะ ที่ต้องตัดใจจากวิช ขอบอก ให้รู้ไว้ตรงนี้เลยนะคะ ว่าวิชจะไม่มีวันรักใคร วิชจะขออยู่เป็น โสดจนตาย เชิญกลับไปได้แล้วค่ะ” วิชชุดาเดินเข้ามาพร้อมกับเด๋อ
โสรัตน์กับฤทธิรงค์เห็นสีหน้าวิชชุดาก็ยอมทำตาม ทั้งสองถือกล่องของขวัญเดินออกไป
“ยังไงสุดท้ายน้องวิชก็ต้องเลือกผมไม่ใช่คุณ”
โสรัตน์ทิ้งท้ายอย่างมั่นใจ จนฤทธิรงค์นึกสงสัย
“โธ่ นึกว่าจะมีการวางมวยกัน ไม่เอาไหนเลยทั้งสองคน” เด๋อส่ายหน้าเซ็ง
วิชชุดาเขกหัวเด๋อเบาๆเป็นการสั่งสอนแล้วเดินเข้าครัวเพื่อรวบรวมเสบียงอาหารเพราะจะไปตามล่าเสือมืดที่นครสวรรค์
ส่วนวิชาติกับวีรชาติเมื่อทราบว่า วิชชุดาไล่โสรัตน์กลับไปแล้วก็เข้ามาตำหนิ แต่วิชชุดาไม่แคร์ เธอบอกกับพี่ชายว่า จะขอไปสืบเรื่องเสือมืดที่นครสวรรค์ สองพี่ชายมองหน้ากันแล้วรีบเล่นละคร
“ฉันไม่ให้เธอไป เธอเป็นผู้หญิง เธอจะเอาอะไรไปสู้กับโจรใจโหดอย่างไอ้เสือมืด ดีไม่ดีเธอนั่นแหละจะถูกมันทำร้ายเอา พี่ใหญ่อย่ายอมให้ยายวิชไปนะครับ” วีรชาติทำท่าจริงจัง
“ยังไงฉันก็ไม่ยอมอยู่แล้ว พรุ่งนี้เธอย้ายไปอยู่บ้าน
คุณป้าเลยนะ มีคุณป้าเท่านั้นที่ควบคุมเธอไว้ได้ ไปเก็บกระเป๋าเดี๋ยวนี้เลย ไป” วิชาติเสียงเข้ม
“วิชอุตส่าห์ขออนุญาตพี่ใหญ่ก่อน พี่ใหญ่กลับคิดจะกักขังวิชหรือคะ แล้วพี่ใหญ่จะต้องเสียใจที่คิดควบคุมคนอย่างวิชชุดา” วิชชุดาเดินออกไปด้วยความโกรธ ไม่ทันเห็นวิชาติกับวีรชาติหันมายิ้มขำใส่กัน
“ไม่น่าเชื่อเลยนะครับว่า ยายวิชจะติดกับดักของพี่ใหญ่ง่ายๆอย่างนี้ เราแทบจะไม่ต้องลงแรงอะไรเลย” วีรชาติบอกพี่ชาย
“มันเป็นเรื่องของพรหมลิขิต ยายวิชกับโสรัตน์เกิดมาเพื่อคู่กัน เรื่องทุกอย่างมันก็เลยลงตัวอย่างง่ายดาย นี่เรามาเตรียมงานแต่งงานให้ยายวิชเลยดีกว่า ถ้าบ้านเราจัดงานแต่งงานติดๆกันนี่ มันน่าเกลียดมั้ย ควรจะเว้นช่วงแค่ไหนดี นายกลาง” วิชาติวาดหวัง
“พี่ใหญ่คิดไปไกลถึงโน่น รอให้แผนการสำเร็จก่อนเถอะครับ”
“ไอ้น้องเอ๊ย พันตำรวจโทวิชาติ วิภาดาคนนี้ ถ้าลงมือแล้ว ไม่มีพลาด” วิชาติหัวเราะชอบใจ แล้วรีบเปลี่ยนท่าทีเมื่อเห็นสอางทิพย์กับสดสวยถือถุงช็อปปิ้งเดินเข้ามา เพราะไม่อยากให้สองสาวรู้แผนการของเขา
ooooooo
ในค่ำวันนั้น วิชาติแอบได้ยินวิชชุดาคุยกับเด๋อ เรื่องจะหนีไปนครสวรรค์ เพื่อไปตามเสือมืดตามที่ตนปล่อยข่าวไว้ เขาหนักใจขึ้นมาทันที เพราะยังเตรียมที่พักกลางป่าให้ไม่ทัน วิชาติรีบโทร.บอกโสรัตน์ให้ไปแจ้งข่าวกับศยามว่า ให้รีบตามวิชชุดาไปที่สถานีรถไฟ เพื่อจะได้ไปรถขบวนเดียวกัน
“แล้วผมจะต้องทำยังไงต่อ เราไม่ได้วางแผนการไว้อย่างนี้นี่ครับ” ศยามอ้าง “เราก็ต้องเปลี่ยนแผน แกหาทางแก้ไขตามสถานการณ์แล้วกัน หาทางจับตัวน้องวิชไปขังไว้ที่ไหนซักแห่งก่อน เพราะเรายังไม่ได้เริ่มสร้างกระท่อมเลย แกคุ้นเคยกับที่ทางแถวนั้นอยู่แล้ว คงหาที่ขังน้องวิชไม่ยากหรอกน่า ฉันรู้ว่างานนี้มันเสี่ยงต่อชื่อเสียงของแก แต่ยังไงแกก็ต้องช่วยฉันนะ แล้วแกจะให้ฉันทำอะไรตอบแทน แกบอกมาได้เลย ฉันทำได้ทุกอย่าง” โสรัตน์ขอร้อง
“ก็ได้ครับ ผมจะทำตามแผนการของเราต่อไป ผมยอมช่วยพี่แล้วพี่ก็ช่วยผมด้วยแล้วกันนะครับ” ศยามตัดสินใจพับจดหมายที่เขียนถึงสุดถนอมใส่ซองแล้วส่งให้โสรัตน์ “พี่ช่วยส่งจดหมายฉบับนี้ให้ถึงมือคุณแหววด้วย ตอนนี้เธอกำลังเข้าใจผมผิดเรื่องสุมานอยู่ พี่ช่วยพูดให้เธอเชื่อใจผมเข้าใจผมได้ไหมครับ”
“ได้ๆ พรุ่งนี้ฉันจะรีบเอาจดหมายนี้ไปให้คุณแหววแต่เช้าเลย”
“แล้วถ้าพี่ว่าง ผมรบกวนให้พี่ไปเยี่ยมคุณแหววเธอบ้าง ถือซะว่าพี่เป็นตัวแทนของผม คุณแหววเธอจะได้ไม่ลืมผม นะครับ พี่โสรัตน์”
“ได้ๆ ฉันรับปากแก ฉันจะดูแลคุณแหววให้ แกรีบไปเลยไป เดี๋ยวจะไม่ทันนะ แล้วตกลงเราจะไปหาแม่ไอ้เสือมืดได้ที่ไหนล่ะ”
“แม่ไอ้เสือมืดอยู่นี่แล้วค่ะ จะไปหาที่ไหน” นมคล้ามแต่งตัวเต็มยศถือกระเป๋าเดินทางเตรียมพร้อม โสรัตน์กับ ศยามรี่เข้าไปกอดนมคล้ามอย่างดีใจ “คุณมืดยอมเสียสละเพื่อคุณโสรัตน์ได้ นมก็ต้องเสียลสะได้เหมือนกัน นมอยากให้คุณสองคนประสบความสำเร็จเรื่องความรักซะที ถึงจะต้องทำผิดศีลกันบ้าง ก็ต้องยอมล่ะค่ะ”
“ขอบคุณมากนะนม ไม่มีใครเหมาะที่จะเป็นแม่ไอ้เสือมืดเท่านมคล้ามคนนี้อีกแล้ว แผนการของเราจะต้องไปด้วยดีแน่ๆ” ศยามหอมแก้มนมคล้ามฟอดใหญ่
ooooooo
วิชชุดาพาเด๋อมาที่สถานีรถไฟ เธอสูดลมหายใจลึกๆแล้วบอกกับเด๋อ “นับตั้งแต่วินาทีนี้ เราจะต้องระวังตัวให้ดีนะนายเด๋อ ไม่รู้ว่ามีอะไรรอเราอยู่ข้างหน้า
ไม่รู้ว่าใครเป็นมิตรใครเป็นศัตรู แต่ไม่ต้องกลัว ความมุ่งมั่นของเราจะเอาชนะได้ทุกอย่าง”
“ผมอยากจะเจอไอ้เสือมืดเร็วๆซะจริงๆ” เด๋อทำซ่า
“วันที่เราได้ตัวไอ้เสือมืด วันนั้นคือวันชะตาขาดของมัน มันถูกประหารชีวิตเมื่อไหร่ แผ่นดินไทยจะสูงขึ้น เราไม่ได้ทำเพื่อแค่ครอบครัวของเรา เราทำเพื่อประเทศชาติด้วย ไป นายเด๋อ” วิชชุดากับเด๋อขึ้นรถไฟไปอย่างห้าวหาญ และคลาดกับศยามและนมคล้ามที่เพิ่งเดินทางมาถึงอย่างเฉียดฉิว
เจ้าหน้าที่ตีระฆังบอกสัญญาณรถไฟกำลังจะออก วิชชุดากับเด๋อนั่งกอดกระเป๋าอย่างตื่นเต้นมาก แล้วทั้งคู่ก็ชะโงกหน้าออกไปอำลากรุงเทพฯ เป็นจังหวะเดียวกับที่ศยามพานมคล้ามเข้ามาหาที่นั่ง และบังเอิญว่าใกล้กับที่นั่งของวิชชุดาพอดี ศยามรีบกระซิบบอกนมคล้ามให้เปลี่ยนที่ แล้วถอยออกมาก่อน นมคล้ามรีบร้อนตามไปจนกระเป๋าถือหลุดมือหล่นลงพื้น ข้าวของในกระเป๋าหล่นกระจาย
วิชชุดารีบช่วยเก็บของให้นมคล้ามแล้วชวนคุย “คุณป้าหาที่นั่งอยู่หรือคะ นั่งตรงนี้ก็ได้นะคะ ที่นั่งยังว่างอยู่ แล้วคุณป้ามาคนเดียวหรือคะ”
“ป้ามากับเจ้านายน่ะค่ะ อ้าว หายไปไหนแล้ว ป้าไปก่อนนะคะ ขอให้เดินทางปลอดภัยนะค่ะ” นมคล้ามเดินออกไป วิชชุดาจึงกลับไปนั่งกับเด๋อ
ศยามเดินนำนมคล้ามมานั่งที่มุมลับตา แล้วเฉลยว่าผู้หญิงที่ช่วยเก็บของคือวิชชุดา
“ตายจริง นั่นคุณวิชชุดาหรอกเหรอ แหม เธอสวยน่ารักอย่างนี้นี่เอง มิน่าล่ะ คุณโสรัตน์ถึงได้ทุ่มเทแรงกายแรงใจให้ได้ขนาดนี้”
“แต่คนที่ออกแรงจริงๆคือฉันต่างหากล่ะนม แล้วนม หลุดปากพูดอะไรออกไปหรือเปล่า” “ไม่มีหรอกค่ะ นมก็แค่ขอบคุณเธอเท่านั้น ไม่ได้คุยอะไรกันมาก แล้วตกลงนมต้องทำอะไรบ้างคะนี่ แหม ทำไมทำอะไรฉุกละหุกอย่างนี้ นมไม่มีเวลาเตรียมตัวเตรียมใจเลย”
“นมก็แค่อย่าหลุดปากเรียกฉันอย่างที่เคยเรียกแล้วกัน ไหนลองเรียกฉันสิ ไอ้มืด”
“ไอ้มืด” นมคล้ามทำเสียงดุ
“ก็ยังพอไหว พอถึงปากน้ำโพแล้ว ฉันจะส่งนมไปพักที่บ้านพักชั่วคราว พอสร้างกระท่อมเสร็จ นมก็ล่วงหน้าไปอยู่ก่อนเลย จะได้ทำความคุ้นเคยกับสถานที่ไว้”
“แล้วประวัติเสือมืดเป็นยังไงคะ เผื่อคุณวิชเธอถามขึ้นมา นมจะได้ตอบถูก”
“เดี๋ยวเราค่อยๆช่วยกันแต่งเรื่องแล้วกัน แต่ทางที่ดี นมก็พูดให้น้อยที่สุดถ้าเธอถามอะไรก็ตอบเลี่ยงๆไปหรือบอกว่าไม่รู้ไม่เห็นอะไรก็ได้”
“ไม่ต้องห่วงค่ะ ถึงเวลาต้องเป็นแม่ไอ้เสือมืดเมื่อไหร่ นมจะแสดงให้สมบทบาท แม่ของนมเคยเป็นนางเอกยี่เก นมมีเลือดศิลปินเต็มตัว นมจะแสดงให้แนบเนียนจนคุณวิชจับไม่ได้เลยค่ะ” นมคล้ามคุย
“เอาล่ะๆ ฉันเชื่อในฝีมือของนม นมอย่าลืมก็แล้วกันว่า เรากำลังทำเพื่อพี่โสรัตน์ เราอย่าทำให้พี่โสรัตน์ต้องผิดหวังเป็นอันขาด” ศยามเริ่มมุ่งมั่นกับแผนการลักพาตัววิชชุดา
เช้าวันใหม่ รถไฟแล่นมาจอดหน้าสถานีปากน้ำโพ ศยามรับนมคล้ามลงจากรถไฟแล้วส่งขึ้นสามล้อเพื่อไปรอที่บ้านพักก่อน ในขณะที่วิชชุดาก็ลากเด๋อที่เดินงัวเงียลงจากรถไฟ พากันเดินไปหน้าสถานีหารถรับจ้างไปโรงไม้หลังสถานี ซึ่งเป็นที่กบดานของเสือมืด ตามข้อมูลของวิชาติ
ศยามสวมรอยเป็นคนขี่สามล้อ รับสองนักสืบจำเป็นไปส่งจุดหมาย หลังรับค่าโดยสารแล้วก็ย่องมาปิดปากเด๋อ ลากตัวไปโยนในห้องเก็บของ จากนั้นใช้ถุงผ้าคลุมหัววิชชุดา นำตัวไปขังไว้ที่บ้านพักคนงาน
ooooooo
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น