ตอนที่ 11
จันจิราทำตามที่ไผ่บอกทุกอย่าง นั่งหลบอยู่มุมเตียงส่องปืนไปยังประตูห้องด้วยท่าทางทะมัดทะแมง โดยมีป้าเนียนหลบอยู่ด้านหลัง ป้าเนียนเหมือนนึกอะไรขึ้นมาได้
"เอ...หนูเคยเล่าให้ป้าฟังไม่ใช่หรือว่า เพื่อนพาไปหัดยิงปืนบ่อยๆ ตอนอยู่กรุงเทพฯ แล้วทำไมปล่อยให้พี่ไผ่สอนอีกล่ะ" ป้าเนียนมองหลานสาวอย่างจับผิด
"แหมป้าก็...หนูหัดนานแล้วก็ลืมๆไปบ้าง...ทบทวนนิดหน่อยไม่ดีหรือป้า"
ป้าเนียนรู้ทัน ตีไหล่จันจิราเบาๆทั้งสองยิ้มให้กัน ทำให้บรรยากาศในห้องลดความตึงเครียดลง...
ทางฝ่ายไผ่ปะทะกับพวกคนร้ายอย่างดุดัน พวกนั้นสู้ไม่ได้ถูกไผ่ใช้วิชาเทควันโดอัดหน้าหงาย ทันใดนั้น มีเสียงกรีดร้องดังขึ้นด้านหลัง ไผ่หันขวับไปมอง เห็นกลุ่มคนร้าย ฉุดกระชากผู้หญิงคนหนึ่งซึ่งมีผ้าคลุมหัวเข้าไปในดงป่าทึบ ไผ่คิดว่าเป็นจันจิรารีบตามไปติดๆจนมาถึงกลางป่าทึบ
พวกคนร้ายกรูกันออกมาล้อมกรอบเขาไว้ เสียงปืนดังสนั่นไปทั้งป่า ไผ่โดดหลบกระสุน หมุนตัวตวัดมีดสั้นในมือหลายสิบเล่มไปตามทิศทางของเสียงปืน มีดสั้นพุ่งปักกลางอกเหล่าร้ายอย่างแม่นยำ จากนั้นเขาพุ่งตัวตามคนร้ายสองคนที่ฉุดหญิงสาวไป คนร้ายหนีไผ่ไม่พ้น คิดจะใช้ผู้หญิงเป็นตัวประกัน แต่ไผ่ฝีมือเหนือกว่าจัดการสองคนร้ายตายสนิท แล้วปราดไปช่วยผู้หญิง
พอดึงผ้าคลุมหัวเธอออก ไผ่ถึงได้รู้ว่าพวกสมุนของสินชัยใช้แผนล่อเสือออกจากถ้ำ หลอกให้เขาไล่ตามผู้หญิงที่คิดว่าเป็นจันจิรา แต่พวกนั้นอีกกลุ่มหนึ่งกลับย้อนไปฉุดจันจิรากับป้าเนียนที่บ้าน จันจิรายิงต่อสู้กับพวกคนร้ายตายไปจำนวนหนึ่ง แต่กระสุนหมดเสียก่อนทั้งสองคนเลยโดนจับตัวไป...
ดาวสัมผัสได้ว่าต้องมีเหตุร้ายเกิดขึ้นที่บ้านป้าเนียน รีบบึ่งรถไปที่นั่นทันที เธอกับจักจั่นปราดเข้าไปในบ้านพบคนร้ายนอนตายอยู่หน้าห้องนอนจันจิราสามศพ ดาวสะบัดมีดสั้นปักที่ประตูห้องให้ไผ่รู้ว่าเธอมา แล้วพุ่งตัวกลับไปขึ้นรถจี๊ป จักจั่นตามไปติดๆ รถทะยานออกไปอย่างรวดเร็ว
"พวกมันชักจะเอาใหญ่แล้ว...เราต้องรีบไปดักหน้าพวกมัน" ดาวว่าแล้วเลี้ยวรถเข้าเส้นทางลัด...
ไม่นานนัก ไผ่ค่อยๆจดปลายเท้าเข้ามาในบ้านป้าเนียน เจอศพคนร้ายสามศพ เหลือบเห็นมีดสั้นของดาวปักที่ประตูห้องนอนจันจิรา ไผ่ถึงกับถอนใจโล่งใจไปหนึ่งเปลาะ ที่ดาวกลับมาได้ทันเวลาพอดี...
ครู่ต่อมา รถจี๊ปของดาวมาจอดขวางทางรถตู้ของคนร้ายที่ลักพาตัวจันจิรากับป้าเนียน ลูกพี่ของพวกนั้นไม่เห็นใครอยู่ในรถจี๊ป สั่งให้ลูกน้องลงไปเข็นรถหลบ ดาวกับจักจั่นโผล่มาจากเงามืดข้างทางยิงพวกนั้นกระจุย แต่ไว้ชีวิตไว้หนึ่งคน เพื่อเค้นความจริง
ดาวให้จักจั่นเฝ้าคนร้ายแล้วปราดไปที่รถตู้ พอเห็นว่าสองป้าหลานปลอดภัยก็โล่งใจ ป้าเนียนจำเสียงจักจั่นได้ แต่ไม่แน่ใจ ถามดาวว่าผู้หญิงคนนั้นใช่จักจั่นหรือเปล่า
"จ้ะ...นั่นจักจั่นในร่างใหม่...อยู่นี่ก่อน...เดี๋ยวดาวมาจ้ะ" ดาวว่าแล้วกลับไปหาจักจั่นซึ่งกำลังสอบถามคนร้ายที่รอดชีวิต เขายังปิดปากเงียบไม่ยอมบอกอะไร
จักจั่นทรมานด้วยการเอาปืนยิงไหล่กับขาทั้งสองข้างของคนร้าย เขาทนเจ็บไม่ไหวยอมเปิดปากพูดว่า นายไชยเป็นคนสั่งให้มาเอาตัวสองป้าหลานไป ดาวซักว่านายไชยเป็นใครอยู่ที่ไหน
"มือขวาของเสี่ยสินชัยกับเสี่ยเหลิม พักอยู่ที่โรงเลื่อยเสี่ยเหลิม" สมุนละล่ำละลักบอก
"เอ็งไปบอกไอ้พี่ไชยกับเสี่ยเหลิมว่าพรุ่งนี้ข้าจะไปเยี่ยมที่โรงเลื่อย...บอกไอ้เสี่ยเหลิมด้วย ถ้าไม่โผล่หัวมา ข้าจะไปหาถึงบ้าน" ดาวพูดสีหน้าเอาเรื่อง
จักจั่นแทรกขึ้นทันที "แล้วจะเผาบ้านมันให้วอด"
ดาวมองหน้าจักจั่นราวกับจะถามว่าพูดจริงหรือเปล่า จักจั่นยักไหล่ คนชั่วๆพวกนี้หนามยอกต้องเอาหนามบ่ง ทีเวลาพวกนี้ปล้นยังเผาดะไม่เลือก พวกเราก็เผามันบ้างจะเป็นอะไรไป ดาวอดยิ้มไม่ได้ จากนั้นดาวกับจักจั่นพาป้าเนียนกับจันจิรากลับบ้าน ไผ่เห็นน้องสาวในร่างใหม่ มองสำรวจตั้งแต่หัวจดปลายเท้า
"ขอบอกว่าร่างใหม่ของจักจั่นนี่ สวยกว่าร่างเดิมแฮะ"
จักจั่นโวยวายว่าไม่ได้สวยอะไรมากมายสักหน่อยร่างจริงของเธอสวยกว่าตั้งเยอะ ป้าเนียน จันจิรา ดาวกับไผ่ต่างยิ้มขำ ดาวไม่เห็นลุงเดชอยู่ที่นั่นด้วยถามไผ่ว่าลุงเดชไปไหน
"ออกไปหาพ่อแสง คอยระวังพวกมันด้วย พ่อแสงกับแม่พรคงจะดีใจที่รู้ว่าจักจั่นได้ร่างใหม่แล้ว"
จักจั่นกะว่ากลับมาถึงบ้านดอนเสือแล้วจะรีบไปหาพ่อกับแม่ แต่เกิดเรื่องเสียก่อน ดาวชวนจักจั่นไปเยี่ยมพวกเสี่ยเหลิมพรุ่งนี้ก่อน แล้วเราสองคนค่อยไปหาพวกท่านด้วยกัน
"พวกมันโชคร้ายที่น้องดาวกับจักจั่นกลับมาพอดี"
จันจิรามองหน้าไผ่ แกล้งแซวว่า "ใช่...โชคดีของจันกับป้าเนียนด้วย ที่ไม่ถูกพวกมันจับไป"
ไผ่ขอโทษจันจิรากับป้าเนียนที่ทำพลาด หลงกลพวกคนร้าย จักจั่นได้ทีแหย่พี่ชายว่า
"พี่ไผ่เป็นอะไรหรือ ปกติก็รอบคอบกว่านี้นี่ สงสัยไม่ค่อยมีสมาธิ ต้องมีอะไรมาทำให้วอกแวกแน่เลย"
จักจั่นพูดจบทำหน้าล้อไผ่ แล้วพยักพเยิดไปทางจันจิรา ไผ่มองเหล่น้องสาว ขณะที่จันจิรายิ้มเขิน ดาวแปลกใจสงสัยว่าทำไมพวกสมุนของสินชัยถึงหันมาเล่นงานป้าเนียนทั้งที่เมื่อก่อนไม่เคยคิดจะแตะต้อง ป้าเนียนคาดว่าน่าจะเป็นเพราะเธอบอกพวกคนร้ายว่าจะตั้งค่ายอาสารักษาป่าไม้คอยจับตาดูพวกมัน จักจั่นทำหน้างงๆ
ป้าเนียนอธิบายว่า "ค่ายอาสาฯที่ท่านอิทธิ สามีคุณหญิงรัตนาเป็นคนตั้งขึ้นเพื่อดูแลปกป้องป่าเมื่อสิบห้าปีก่อน พอท่านอิทธิเสีย ค่ายก็ปิด ทุกคนหายไปหมดไม่มีใครกล้าสานต่อ แม้แต่..." ป้าเนียนเกือบจะหลุดชื่อลุงเดชออกมา "...เอ่อ...แม้แต่... ป้าเอง" ป้าเนียนถอนใจเฮือกที่เอาตัวรอดไปได้
"งั้นเรามาสานต่อเจตนารมณ์ของท่านอิทธิ...เปิดค่ายอาสาฯใหม่" ดาวตาวาวเป็นประกายขึ้นมาทันที
ooooooo
รุ่งขึ้น ดาวกับจักจั่นลุยโรงเลื่อยของเสี่ยเหลิมกันเพียงสองคน ทิ้งให้ไผ่ดูแลป้าเนียนกับจันจิรา สองสาวตีทั้งเข่าเขย่าทั้งศอกจนพวกลิ่วล้อของเสี่ยเหลิมกระเด็นไปคนละทิศละทาง นอนร้องโอดโอย นายไชยต้องออกดูด้วยตัวเอง ดาวถามเขาว่าใช่นายไชยหรือเปล่า นายไชยถามเสียงเข้มว่าใครอยากรู้
จักจั่นสวนทันทีว่า "แม่เอ็ง"
นายไชยฉุนขาดขยับจะเข้ามาเอาเรื่อง ดาวยิงปืนใส่พื้นข้างขาเขาหนึ่งนัด ขู่ว่านัดต่อไปไม่พลาดแน่ นายไชยถามว่าจะเอาอย่างไร ดาวไม่พูดพล่ามเหนี่ยวไกปืน กระสุนเฉียดหน้านายไชยเป็นทางยาวเลือดซิบ
"โทษฐานที่เอ็งส่งคนไปรังควานป้าเนียน...เสี่ยเหลิม อยู่ไหน ให้คนไปตามมา"
นายไชยขบกรามแน่น ชำเลืองมองพวกสมุน กลัวเสียเชิง แต่จำใจต้องโบกมือให้สมุนไปตามเสี่ยเหลิม นายไชยจ้องหน้าดาวอย่างเคียดแค้น แต่พอดูชัดๆเขากลับนิ่วหน้าสงสัย ดาวจ้องตอบอย่างไม่เกรงกลัว
สักพัก เสี่ยเหลิมเดินออกมา เห็นสมุนตัวเองนอนระเกะระกะหมดสภาพโวยลั่น "ข้านึกว่าจะเป็นพวกนักเลงมาจากไหน ที่แท้พวกเอ็งปล่อยให้เด็กผู้หญิงสองคนนี่มาเหยียบจมูกข้าอย่างนั้นหรือ"
ดาวตวัดปืนยิงต้นขาเสี่ยเหลิมทรุดฮวบลงไปกองกับพื้น นายไชยกับสมุนขยับจะเข้าไปช่วย แต่จักจั่นจ้องปืนใส่ พวกนั้นหยุดกึก เสี่ยเหลิมยังปากดีชี้หน้าด่าดาวว่านังเด็กเวร รู้จักเขาน้อยเกินไปเสียแล้ว ดาวหมั่นไส้ยิงเปรี้ยงโดนมือที่ชี้หน้าเธอเลือดไหลอาบ เสี่ยเหลิมถึงกับร้องลั่น
"เอ็งด่าข้าคำ ข้าก็ยิงเอ็งนัดหนึ่ง ถือว่าสมราคาดี...ถ้าต้องการคิดบัญชี ข้าพร้อมทุกเมื่อ แต่ถ้ารังแกชาวบ้าน ข้าจะกลับมาคิดบัญชีเป็นสองเท่า...จำไว้" ดาวเหน็บปืนไว้ที่เอวด้านหลัง
จักจั่นทำตาม ทั้งคู่กลับไปขึ้นรถจี๊ปที่จอดอยู่ สมุน คนหนึ่งกระชากปืนออกมาเล็งไปยังดาว สองสาวหันขวับมาพร้อมปืนในมือยิงกระหน่ำใส่สมุนตายอนาถ จักจั่นประกาศก้องว่าอย่าคิดว่าพวกเธอเป็นผู้หญิงแล้วจะไม่กล้าฆ่าใคร ดาวกับจักจั่นบอกชื่อตัวเองให้พวกนั้นจำใส่กะโหลกไว้ และย้ำว่าพวกเธอเป็นหลานป้าเนียน
"อยู่ห่างๆไว้เป็นดี" จักจั่นปรามจบ ยืนคุมเชิงให้ดาวขึ้นรถก่อน แล้วเธอถึงขึ้นตาม...
จากนั้น ดาวกับจักจั่นมาหาป้าเนียนที่สถานีอนามัย ต้องแปลกใจเมื่อเห็นพวกชาวบ้านนับสิบคนยืนมุงอยู่หน้าทางเข้า โดยมีป้าเนียนยืนอยู่ตรงกลาง ป้าเนียนเห็นจักจั่นกับดาวมา ชี้ให้พวกชาวบ้านดู
"นั่นไง มากันแล้ว หนูดาวกับหนูจักจั่นสองคนนี่แหละ ที่จะเป็นผู้นำสานต่อเจตนารมณ์ของท่านอิทธิตั้งค่ายอาสารักษาป่าไม้ขึ้นมาใหม่"
ชาวบ้านต่างพากันวิจารณ์ว่าพวกดาวยังเด็กเกินกว่าจะสู้รบตบมือกับพวกของสินชัย ป้าเนียนพยายามบอกว่าพวกหลานๆของเธอมีฝีมือ แต่ไม่มีใครฟัง เสียงคนโน้นพูดทีคนนี้พูดทีเซ็งแซ่ไปหมด ไผ่ชักรำคาญ ยิงปืนขึ้นฟ้าเพื่อให้ทุกคนอยู่ในความสงบ
"ถ้าทุกคนมัวแต่กลัวไม่ช่วยกัน อีกหน่อยบ้านดอนเสือจะไม่เหลือแม้แต่ต้นไม้สักต้นเดียว"
ดาวกับจักจั่นเดินเข้าไปหาป้าเนียน จันจิรา และไผ่ ดาวไม่อยากมากเรื่อง ให้เอาตามความสมัครใจของพวกชาวบ้าน ใครอยู่ได้ก็อยู่ พวกชาวบ้านที่ไม่มั่นใจในตัวดาวต่างแยกย้ายกันกลับ เหลือแค่ไม่กี่คน แต่แล้วมีชาวบ้านคนหนึ่งเดินนำกลุ่มชาวบ้านที่เดินหนีไปเมื่อกี้กลับมายืนตรงหน้าดาวกับจักจั่น ประกาศเสียงดังว่า
"สองคนนี่แหละที่บุกโรงเลื่อยเสี่ยเหลิม เล่นงานพวกมัน"
พวกชาวบ้านต่างส่งเสียงเฮลั่น ยกไม้ยกมือขอลงชื่อเข้าค่ายอาสาฯกันเป็นแถว ดาวเห็นทุกอย่างลงตัวชวนจักจั่นกลับไปเก็บของเตรียมตัวไปหาลุงเดชและพ่อแม่ของจักจั่น ฝากไผ่ดูแลทางนี้ให้ด้วย...
ในเวลาเดียวกัน กลางป่าลึก ลุงเดชเรียกพวกสมาชิกโจรมาชุมนุมกันเพื่อประเมินสถานการณ์ หลังจากนางเสือปลอมออกอาละวาดทำร้ายเจ้าหน้าที่ป่าไม้ เขาสั่งให้ทุกคนระวังตัว
มากขึ้น ถ้าไม่มีเจ้าหน้าที่เข้าจับกุมพวกลักลอบตัดไม้พวกเราถึงจะลงมือ แต่ถ้ามีเจ้าหน้าที่เข้ามาพวกเราจะคุมเชิงอยู่ห่างๆ เป็นแค่กองหนุน แสงขอตัวไม่เข้าร่วมกับพวกพี่น้องโจร เพราะมีภารกิจต้องเฝ้าร่างจักจั่น ลุงเดชเข้าใจ ปล่อยให้แสงกลับไป
"ส่วนนางเสือปลอม ปล่อยให้หนูดาว ไผ่ และจักจั่นเป็นคนจัดการกับพวกมัน" ลุงเดชย้ำเสียงเข้ม
ooooooo
บ่ายมากแล้ว ตอนที่ดาวกับจักจั่นโยนเป้สัมภาระขึ้นท้ายรถเตรียมเดินทาง ดาวบอกจักจั่นว่าก่อนเราสองคนจะไปทะเลรอบสอง เธอจัดการกับนางเสือปลอมเรียบร้อยแล้ว นางเสือปลอมไปเล่นงานฤทธิชัยกับอภิชาติ เธอออกมาเยี่ยมสายฟ้าพอดีเลยจ๊ะเอ๋กัน ดีที่ฤทธิชัยไม่เจอกับเธอ ดาวว่าแล้วถอนใจ หนักใจ
"พี่คิดว่านางเสือที่พี่เผชิญหน้าเป็นแค่หุ่นตัวหนึ่ง พี่คิดว่ามันต้องมีหุ่นนางเสือพวกนี้อีกเพื่อแยกกันออกปฏิบัติการ มันมีแผนทำลายชื่อของนางเสือให้ยับภายในพริบตา"
จักจั่นพลอยถอนใจไปด้วย "ถ้ามันเล่นแบบนี้ ท่าทางเราจะเสียเปรียบ"
ดาวพยักหน้า นั่นจะทำให้พวกเรามีศัตรูสองด้าน ด้านหนึ่งเป็นพวกสินชัย อีกด้านหนึ่งเป็นกฎหมายบ้านเมือง ถึงจะต้องเหนื่อยอย่างไร เธอก็ยังเชื่อมั่นว่าเราจะกำจัดพวกคนร้ายได้ อาจจะยากกว่าเดิมแต่เราต้องทำให้ได้ สองสาวโดด ขึ้นรถจี๊ปบ่ายหน้าสู่ป่าลึกด้วยสีหน้ามุ่งมั่น...
เย็นวันเดียวกัน นางเสือปลอมกับพวกดักรอทำร้ายเจ้าหน้าที่ป่าไม้อยู่กลางป่าลึก ลุงเดชเห็นเหตุการณ์โดยตลอดรีบไปดักหน้าขบวนรถของเจ้าหน้าที่ป่าไม้ เตือนว่ามีคนร้ายคอยดักซุ่มโจมตีอยู่ แต่พวกเจ้าหน้าที่ไม่เชื่อ หาว่าเป็นแผนลวงของลุงเดช ผู้อาวุโสของค่ายโจรเลยปล่อยเลยตามเลย พอขบวนรถของเจ้าหน้าที่คล้อยหลัง เสือสายฟ้าร้องคำราม ก่อนจะก้าวมายืนข้างๆลุงเดช
"ข้าพยายามบอกแล้ว...สายฟ้าลองบ้างก็แล้วกัน"
ลุงเดชเดินหายเข้าไปในป่าอีกด้านหนึ่ง โดยมีสายฟ้ากระโจนตามไปติดๆ ไม่นานนัก สายฟ้าโผล่มายืนขวางทางขบวนรถของเจ้าหน้าที่ หัวหน้าเจ้าหน้าที่เห็นท่าไม่ดีสั่งถอย ถ้านางเสือส่งทั้งคนทั้งเสือมาเตือนแล้วพวกเราไม่ควรเสี่ยง เสียงสายฟ้าคำรามก้องขึ้น ลุงเดชซุ่มดูเหตุการณ์อยู่ ถึงกับถอนใจโล่งอกที่เห็นขบวนรถของเจ้าหน้าที่เลี้ยวรถกลับมุ่งหน้าออกจากป่า สายฟ้าคำรามขึ้นอีกครั้ง
"ข้ายังไม่จัดการพวกมันหรอก รอให้หนูดาวมาจัดการก็แล้วกัน" ลุงเดชยิ้มเดินกลับไปทางเก่า...
ขณะเดียวกัน ดาวกำลังขับรถมาตามเส้นทางในป่า ได้ยินเสียงสายฟ้าคำรามแว่วมา เบรกรถทันที เธอรับรู้ได้ว่านางเสือปลอมอยู่ไม่ไกลจากที่นี่ จักจั่นแหงนหน้าสัมผัสทิศทาง
"อ๊ะ...ถ้าอย่างนั้น ตาจักจั่นบ้าง" จักจั่นคว้าเป้สัมภาระจากหลังรถ ดีดตัวหายเข้าไปในพุ่มไม้ข้างทาง เสียงดาวตะโกนไล่หลังให้ระวังตัวด้วย แต่จักจั่นหายไปอย่างรวดเร็ว
ooooooo
สมุนชุดดำเข้ามารายงานนางเสือปลอมว่าขบวนรถของเจ้าหน้าที่ป่าไม้ถอยกลับไปหมดแล้ว มีคนไปเตือนว่าจะถูกโจมตี และไม่ใช่คนเตือนอย่างเดียวมีเสือด้วย นางเสือปลอมหาว่าเขาพูดจาไร้สาระ
"คือถ้ามีเสือแล้วมีคน แสดงว่าเป็นนางเสือครับ"
"เชอะ...ถ้าเป็นนางเสือจริง ป่านนี้มันมาขย้ำคอพวกแกแล้ว"
ทันใดนั้น มีเสียงดังขึ้นด้านหลังว่า "ถูกต้องที่สุด"
พวกนั้นพากันหันไปมองตามเสียงเห็นจักจั่นในคราบนางเสือยืนอยู่บนเนินดิน มีสายฟ้าอยู่ข้างๆ พวกสมุนกราดกระสุนใส่จักจั่นไม่ยั้ง สายฟ้าคำรามก้องแล้วหายเป็นเงาดำเข้าไปในป่า ขณะที่จักจั่นพุ่งขึ้นไปบนยอดไม้ พร้อมกับยิงโต้กลับโดนพวกสมุนล้มคว่ำไปสามคน นางเสือปลอมเห็นท่าไม่ดี สั่งให้ถอย
แต่ไม่ทันเสียแล้ว จักจั่นจัดการเหล่าสมุนราบคาบ ก่อนจะไล่ตามนางเสือปลอมแล้วใช้ความว่องไวไปดักรอข้างหน้า นางเสือปลอมพยายามจะหนี แต่ถูกจักจั่นดักได้หมดทุกทาง นางเสือปลอมสิ้นฤทธิ์ยกมือยอมแพ้ จักจั่นสั่งให้ถอดหน้ากากออก เผยให้เห็นสาวสวยคนหนึ่ง
"ใครเป็นคนบงการ รีบบอกมาแล้วจะรอด"
"เราไม่รู้ว่าใครเป็นคนบงการ แต่รู้ว่ามีคนถูกเลือกมาเป็นนางเสือนับสิบ ทุกคนได้รับเงินก้อนใหญ่"
"เป็นสิบเลยหรือ ฮึ่ม ไม่ยักกะรู้ว่านางเสือกำลังอินเทรนด์ งานเสร็จแล้วมีจุดนัดพบที่ไหน"
นางเสือปลอมยังไม่ทันจะตอบ ถูกลอบยิงเสียก่อน จักจั่นกวาดสายตาไปยังทิศทางที่กระสุนพุ่งมา เห็นลินจงในชุดดำอยู่บนมอเตอร์ไซค์ กระสุนปืนไรเฟิลยิงใส่จักจั่นเป็นชุดจนต้องพุ่งตัวหลบ สาวชุดดำอาศัยจังหวะนั้นบิดมอเตอร์ไซค์หนีไปได้ จักจั่นขยับจะตาม แต่ถูกสมุนชุดดำยิงสกัดไว้ เธอต้องใช้ต้นไม้เป็นที่กำบัง พอโผล่หน้ามาดูอีกที พวกนั้นหายไปหมดแล้ว จักจั่นรีบเข้าไปดูนางเสือปลอม พบว่าตายแล้ว
"เลือกเจ้านายผิดก็แบบนี้ล่ะ มีอะไรขึ้นมาก็ถูกเก็บ
ลูกเดียว" จักจั่นพูดจบดีดตัวหายเข้าไปในยอดไม้...
ดาวมาถึงค่ายโจรชั่วคราวเมื่อตะวันใกล้ลับทิวไม้แล้ว ลุงเดชกับสมาชิกโจรออกมาต้อนรับ ลุงเดชเล่าเรื่องที่ให้สายฟ้าไปเตือนขบวนรถของเจ้าหน้าที่ให้ดาวฟัง เขาเพิ่งสังเกตเห็นว่าจักจั่นไม่ได้มาด้วย กำลังอ้าปากจะถามถึง จักจั่นดีดตัวลงมากลางวงพอดี เหล่าสมาชิกโจรไม่เคยเห็นร่างใหม่ของจักจั่นตวัดปืนเล็ง จักจั่นว่าประชดว่า ไม่ต้อง
ดีใจตื่นเต้นกันขนาดนี้ก็ได้ ลุงเดชสงสัยว่านี่ร่างใหม่ของจักจั่นหรือ
"แน่นอน" จักจั่นเดินอวดหน้าสวยๆไปด้วย
"กลับมาถึงก็ออกฤทธิ์เลยนะ" ลุงเดชกระเซ้า
"นิดหน่อยน่ะลุงเดช ทบทวนความจำ ขัดสนิมอะไรทำนองนั้น"
"โม้เก่งแบบนี้ ลุงเชื่อแล้วว่าเป็นจักจั่น" ลุงเดชหัวเราะชอบใจ สมาชิกโจรพลอยขำไปด้วย
ดาวกระซิบถามจักจั่นว่า "ได้เรื่องอะไรไหม"
"จริงอย่างที่พี่ดาวว่า นางเสือปลอมมีเพียบ" จักจั่นกระซิบตอบ ส่วนดาวลอบถอนใจ
ooooooo
ที่ผับหรูแห่งหนึ่งแถวแหล่งบันเทิงของกรุงเทพฯ ระหว่างที่ฤทธิชัยกับอภิชาติรอการมาถึงของสินชัย
ฤทธิชัยกลับนั่งใจลอย อภิชาติเรียกอยู่หลายครั้งก็ไม่ได้ยินจนต้องสะกิด อดแซวเพื่อนไม่ได้ว่าใจลอยคิดถึงดาวหรือ ฤทธิชัยพยักหน้า แต่ก็ไม่ได้คิดถึงเธอในทางชู้สาว
"ฉันเห็นคุณอาหญิงกับคุณดาวสนิทกันแล้วอดคิดไม่ได้ว่าเราควรบอกความจริงคุณอาหญิงดีไหมเรื่อง..."
"รูปน้องพฤกษาที่ออกมาหน้าคล้ายกับคุณดาว"
ฤทธิชัยพยักหน้า อภิชาติมั่นใจที่เราสองคนทำถูกต้องแล้ว ตราบใดเรื่องนางเสือกับดาวยังไม่ชัดเจน เราควรจะปิดเรื่องนี้ไว้ก่อน อภิชาติเห็นเพื่อนสีหน้าหนักใจรีบเปลี่ยนเรื่องพูด ถามว่ามารอพบสินชัยเรื่องอะไร
"ก็แค่อยากจะใช้โอกาสที่นายสินชัยร้องขอความคุ้มครองจากตำรวจเรื่องนางเสือ สอบถามไปเรื่อยเปื่อย เผื่อว่ามันจะหลุดไต๋อะไรออกมาบ้าง"
"งั้นเชิญเลยเพื่อน...มาโน่นแล้ว"
ฤทธิชัยหันไปมอง เห็นผู้จัดการผับกำลังกุลีกุจอพาสินชัยไปนั่งโต๊ะด้านในสุดของร้าน ฤทธิชัยขยับจะเดินไปหา อภิชาติรั้งตัวไว้ชี้ให้ดูว่ามีคนตัดหน้าก่อนแล้ว ฤทธิชัยเห็นกำจรเดินมานั่งร่วมโต๊ะกับสินชัย สองหนุ่มชักสงสัยกำจรกับสินชัยอาจจะมีข้อตกลงบางอย่างกัน จึงนั่งจับตามองพวกนั้นเขม็ง
จังหวะที่กำจรยกแก้วเครื่องดื่มขึ้นชนกับแก้วของสินชัย ฤทธิชัยตัดสินใจเดินไปที่โต๊ะของสินชัย อภิชาติรีบลุกตามบอดี้การ์ดเห็นฤทธิชัยมา กระซิบเตือนเจ้านายทันที สินชัยกับกำจรหันมองเขาเป็นตาเดียวกัน ฤทธิชัยทักกำจรว่ามาสัมภาษณ์ สินชัยหรือมาเที่ยว กำจรอ้างว่าสินชัยมีข่าวจะบอกเกี่ยวกับนางเสือ
"อืม...เหตุผลเดียวกันกับที่ผมมาที่นี่ ผมอยากจะสอบถามเกี่ยวกับเรื่องที่นางเสือติดต่อเรียกค่าไถ่เพชรและขู่จะเอาชีวิตคุณ"
สินชัยชวนฤทธิชัยนั่งร่วมโต๊ะด้วยกัน ผู้กองหนุ่มขอยืนดีกว่าเพราะไม่คิดจะอยู่นาน แล้วซักสินชัยว่านางเสือติดต่อเรียกค่าไถ่เพชรอย่างไร ทางโทรศัพท์หรือจดหมาย สินชัยแต่งเรื่องว่านางเสือส่งจดหมายเข้ามา ส่วนการข่มขู่เอาชีวิต เธอโทรศัพท์มา ฤทธิชัยสบช่องที่สินชัยขอความคุ้มครองจากตำรวจ ขอดูหลักฐานข่มขู่พวกนั้น เพื่อตรวจ
สอบก่อนจะจัดกำลังเจ้าหน้าที่ตำรวจมาคุ้มครอง
สินชัยยินดีจัดให้ตามคำขอ แต่รู้สึกตงิดๆชอบกลว่าฤทธิชัยไม่ค่อยเชื่อว่าเขาถูกนางเสือข่มขู่ ความที่เป็นตำรวจ ฤทธิชัยจะเชื่อเรื่องอะไรต้องมีหลักฐานยืนยันก่อน และถ้านางเสือขู่เอาชีวิตสินชัยจริง ป่านนี้เขาตายไปแล้ว ฤทธิชัยมองเย้ยไปที่พวกบอดี้การ์ดของสินชัยแล้วเดินออกไป อภิชาติเดินตาม
อยู่ๆฤทธิชัยเดินกลับมาที่โต๊ะของสินชัยอีกครั้ง สั่งโซดามาดื่ม พอพนักงานเอาแก้วโซดามาเสิร์ฟ ฤทธิชัยแกล้งทำหลุดมือ น้ำโซดากระเด็นเปื้อนสินชัยกับกำจร สินชัยฝืนยิ้มจะสั่งโซดาให้ใหม่ ฤทธิชัยไม่ต้องการ
"จริงๆแล้วผมจะกลับมาบอกว่า ตอนนี้มีแก๊งคนจีนเดินทางเข้ามาแล้ว น่าจะเป็นแก๊งเดียวกับไอ้พวกที่เป็นศพอยู่ในโรงแรมที่จอมเทียน คงมาตามหาแม่พิมพ์ที่นายยูเว่ตัวจริงเอาเข้ามา...น่าจะมีคนส่งข่าวให้พวกมันรู้ว่าคุณอยู่เบื้องหลัง เพราะนอกจากนางเสือแล้ว ผมคิดว่าพวกมันอาจกำลังตามเล่นงานคุณด้วย"
ฤทธิชัยป่วนสินชัยเสร็จ ผละจากไปพร้อมกับอภิชาติ สินชัยมองสองหนุ่มอย่างเคียดแค้น ขณะที่กำจรยิ้มตาวาว ข่าวชิ้นนี้จะต้องทำให้เขาดังแน่ๆ
ooooooo
ผู้กองหนุ่มใช้โอกาสที่สินชัยกำลังเพลินอยู่ในผับ ชวนอภิชาติไปเยี่ยมคอนโดฯที่พักหรูของเขา อภิชาติ เตือนในฐานะทนายความว่าการทำแบบนี้ผิดกฎหมาย ฤทธิชัยยิ้ม จะผิดได้อย่างไรในเมื่อเขาได้รับรายงานว่านางเสือมาป้วนเปี้ยนอยู่แถวนั้น เขามีหน้าที่คุ้มครองสินชัย จึงต้องไปตรวจสอบ
ครู่ต่อมา ฤทธิชัยกับอภิชาติมาถึงหน้าห้องพักของสินชัย ฤทธิชัยทำทีกดกริ่งหน้าประตูห้อง ไม่มีใครเปิดรับเหลียวซ้ายมองขวาเห็นปลอดคน หยิบซองใส่เครื่องมืองัดแงะออกมา สอดอุปกรณ์เข้าไปในลูกบิดประตูขยับไปมาครู่หนึ่ง ประตูเปิดออก ภายในห้องปิดไฟมืด ทันใดนั้น มีเงาของคนวิ่งผ่านไปที่ระเบียงห้อง
ฤทธิชัยกับอภิชาติพุ่งหลบหลังโซฟาโดยอัตโนมัติ พอส่งสัญญาณพร้อมลุย ทั้งคู่ดีดตัวขึ้นพร้อมกันปืนในมือเล็งไปที่เงาตรงระเบียง แต่ต้องชะงักเพราะเงานั้นคือนางเสือ จังหวะนั้น ลินจงในคราบนางเสือปลอมสาดกระสุนใส่ไม่ยั้ง ฤทธิชัยกับอภิชาติผลุบลงไปหลังโซฟาอย่างเดิม อภิชาติตะโกนฝ่าเสียงปืน
"เอาเลยเพื่อน ฉันยกนางเสือให้นาย"
ฤทธิชัยไม่พูดอะไรดีดตัวออกไป ยิงโต้ตอบ นางเสือปลอมเห็นท่าไม่ดีพุ่งลงจากระเบียง ฤทธิชัยตะโกนบอกให้ อภิชาติลงไปดักข้างล่าง ส่วนเขาโผไปที่ระเบียง มองลงไปเห็นนางเสือปลอมโรยตัวด้วยลวดสลิงใกล้จะถึงพื้น ฤทธิชัยเล็งปืนจะยิงแต่แล้วเปลี่ยนใจ นางเสือปลอมเงยหน้ามองเขาอึดใจ แล้ววิ่งหายไปในความมืด
อภิชาติมาถึงจุดที่นางเสือปลอมแตะพื้น แต่ไม่มีใครอยู่ตรงนั้นแล้ว เขาโบกมือให้ฤทธิชัยแล้วเดินกลับเข้าตัวตึก ฤทธิชัยหยิบมือถือขึ้นมากดโทร.ออก
"นี่ผู้กองฤทธิชัย ผมต้องการเจ้าหน้าที่พิสูจน์หลักฐานมาที่คอนโดฯของนายสินชัยเร็วที่สุด"
ฤทธิชัยวางสาย เป็นจังหวะเดียวกับอภิชาติเดินกระหืดกระหอบกลับมา ผู้กองหนุ่มมองสำรวจรอบๆห้องเห็นเครื่องคอมพิวเตอร์ตั้งอยู่ที่โต๊ะทำงาน ตรงรี่เข้าไปเปิดเครื่อง อภิชาติร้องห้ามอย่างเคย
"เฮ้...ค้นหาข้อมูลส่วนตัวผิดกฎหมายนะเพื่อน"
"ฉันแจ้งเจ้าหน้าที่กองพิสูจน์หลักฐานไปแล้ว อีกสิบห้านาทีคงมาถึง นายช่วยทำตัวให้เป็นประโยชน์ลงไปรอรับเจ้าหน้าที่หน่อยก็ดีนะเพื่อน ระหว่างนี้ฉันจะเล่นเกมรอไปพลางๆ"
อภิชาติรู้ทันว่าเพื่อนใช้ให้ไปถ่วงเวลาเจ้าหน้าที่จากกองพิสูจน์หลักฐาน เดินส่ายหน้าออกไป ฤทธิชัยเร่งมือค้นหาข้อมูลในคอมพิวเตอร์ แต่กลับปรากฏแค่ตัวหนังสือบนหน้าจอว่า "สวัสดีครับผู้กองฤทธิชัย" ผู้กองหนุ่มยิ้ม มือกดคีย์บอร์ดอย่างคล่องแคล่ว
"นายสินชัย นึกว่านายแน่นักหรือ รู้จักมือแฮกเกอร์ ระดับเอฟบีไอซะหน่อย"
ooooooo
ระหว่างขับรถออกจากคอนโดฯ ที่พักของสินชัย อภิชาติแปลกใจที่เห็นเพื่อนอารมณ์ดีทั้งๆที่เพิ่งเจอกับดักของสินชัยเข้าเต็มๆ เขาต้องทำอะไรกับคอมพิวเตอร์ของสินชัยแน่ๆ ฤทธิชัยปฏิเสธว่าไม่ได้ทำอะไรสักหน่อย นางเสือต่างหากบุกเข้ามาเจาะคอมพิวเตอร์ของสินชัย อภิชาติคาดคั้นให้บอกว่าทำอะไรมา
"ไม่ได้ทำอะไร แค่ทำเงินในบัญชีของนายสินชัยหายไป 20 ล้านบาท"
"นายนี่ร้ายจริงๆ แต่ถ้านายสินชัยจ้างมือไอทีมาตามรอยดู ก็จะรู้ว่าเงินไปอยู่ที่ไหน"
ฤทธิชัยรับรองว่าถึงสินชัยจะหาเงินเจอก็ไม่กล้าโวยวาย เพราะเงินในบัญชีที่เขาเอาไป เป็นเงินในบัญชีลับผิดกฎหมายของสินชัยและเขาโอนเงินทั้งหมดเข้าบัญชีมูลนิธิเด็กในนามของสินชัยเองถูกต้องตามกฎหมายทุกประการ อภิชาติยิ้ม ทั้งชื่นชมและสะใจกับการกระทำของเพื่อน
"เฮ้ย...ฉันเปล่า นางเสือต่างหาก...นายสินชัยเป็นพยานได้" ฤทธิชัยหัวเราะชอบใจ
อภิชาติยังแปลกใจไม่หาย ทำไมนางเสือถึงตามเล่นงานเรา ฤทธิชัยฟันธง นางเสือคนนี้ไม่ใช่นางเสือที่เขาเคยเจอ นางเสือเคยช่วยชีวิตเขาไว้ถึงสองครั้ง อยู่ๆจะกลับมาเล่นงาน เป็นไปไม่ได้
"ตกลงนายคิดว่าเป็นนางเสือปลอม ถึงได้ไม่ยอมเหนี่ยวไก"
"ณ เวลานี้ ฉันว่าปลอม แน่นอน"
"ปัญหาก็คือว่านายจะทำอย่างไร...ถ้านายยืนยันว่าเป็นนางเสือปลอมก็แสดงว่านายรู้จักนางเสือตัวจริง เข้าทางนายสินชัยอยู่ดี...งานนี้นายสินชัยวางหมากได้เหนือชั้นเกินกว่าที่เราคิด"
ฤทธิชัยรู้ดีว่าเพื่อนพูดถูก คิดหาทางแก้เกม
ooooooo
ที่ค่ายโจรชั่วคราวในป่าลึกเขตบ้านดอนเสือ ดาว จักจั่นกับลุงเดชนั่งปรึกษาเรื่องนางเสือปลอมชักออกอาละวาดหนักข้อขึ้น ลุงเดชอดเป็นห่วงไม่ได้ เพราะทางการต้องระดมกำลังออกตามล่า ถ้านางเสือจริงออกมาจัดการนางเสือปลอม อาจจะจ๊ะเอ๋กับกำลังเจ้าหน้าที่ ดาวไม่กังวลเพราะมีแผนรับมือไว้แล้ว
"ในเมื่อนายสินชัยใช้เจ้าหน้าที่ตามล่าเรา เราก็จะให้ เจ้าหน้าที่ตามล่าพวกมันเหมือนกัน ดาวกับจักจั่นจะนำผู้กองตามล่านางเสือปลอมโดยตรง ส่วนลุงเดชสามารถนำเจ้าหน้าที่ลุยพวกมันได้ผ่านทางค่ายอาสาฯ"
ลุงเดชถึงกับชะงัก "ทำไมต้องเป็นค่ายอาสาฯ"
"เพราะค่ายอาสาฯเป็นทางออกที่แนบเนียนที่สุด ข่าวของพวกมันผ่านสมาชิกค่ายอาสาฯ ย่อมมีน้ำหนักมากกว่าของลุงเดชและสมาชิกชุมโจรอย่างแน่นอน...แต่ถ้าลุงเดชไม่ต้องการเกี่ยวข้องกับค่ายอาสาฯ ดาวกับจักจั่นจะออกหน้าเอง"
ลุงเดชพยักหน้า ยิ้มพอใจชมว่าเป็นแผนที่เพอร์เฟกต์ที่สุด เพราะตัวเองจะได้ไม่ต้องยุ่งกับค่ายอาสาฯ ดาวเบาใจไปเปลาะหนึ่ง ตอนนี้ก็เหลือแค่เปิดตัวค่ายอาสาฯอย่างเป็นทางการเท่านั้น...
ขณะเดียวกัน สินชัยสีหน้าเคร่งเครียดเมื่อได้รับรายงานจากนายไชยว่าเสี่ยเหลิมถูกหลานสาวสองคนของป้าเนียนเล่นงานจนต้องเข้าโรงพยาบาล สินชัยซักไปซักมาจึงรู้สาเหตุที่เด็กสองคนตามมาเล่นงานพวกนายไชยจนหมดสภาพ เป็นเพราะป้าเนียนคิดจะเปิดค่ายอาสาฯขึ้นมาใหม่ นายไชยเลยให้คนไปจับตัวแกมาสอบ
"เอ็งไปจัดการเคลียร์ไอ้เด็กสองคนนั่นไปให้พ้นทาง แล้วก็หาทางอย่าให้ค่ายอาสาฯเปิด ก่อนที่ข้าจะปิดบัญชีพวกเอ็ง... เดี๋ยว...ข้าจำได้แล้ว ป้าเนียนเป็นพยาบาลค่ายอาสาฯสมัยไอ้อิทธิเป็นหัวหน้าเจ้าหน้าที่พิเศษของป่าไม้"
"ใช่แล้วครับนาย"
"จัดการทุกอย่างให้เรียบร้อยและเร็วที่สุด เงินปลอมชุดแรกกำลังจะไปถึงภายในวันสองวันนี้ อย่าให้มีปัญหาโดยเด็ดขาด" สินชัยวางสายอย่างหงุดหงิด จังหวะนั้น เสียงมือถือของเขาดังขึ้น
"คุณทอมมีเรื่องด่วนอะไรหรือครับ" สินชัยนิ่งฟังอยู่อึดใจ "เงิน 20 ล้านหายไปจากบัญชีลับ...ผมพอจะรู้ว่าเป็นฝีมือใคร...ไม่ต้องห่วง ผมจะโอนเงินของผมเข้าบัญชีลับเอง...แค่ 20 ล้าน ผมรับผิดชอบได้ เรื่องไม่จำเป็นต้องถึงนายใหญ่" สินชัยวางสาย แค้นใจที่โดนฤทธิชัยลูบคม...
เมื่อทุกอย่างพร้อม ดาวเรียนเชิญคุณหญิงรัตนามาเป็นประธานพิธีเปิดค่ายอาสารักษาป่าไม้บ้านดอนเสืออย่างเป็นทางการ เธอขอร้องให้ฤทธิชัยกับอภิชาติมาเป็นเพื่อนและดูแลความปลอดภัยให้คุณหญิงรัตนา
ooooooo
พอสินชัยได้ยินข่าวทางทีวีว่าวันนี้คุณหญิงรัตนาจะเดินทางไปเปิดค่ายอาสาฯที่บ้านดอนเสือ เพื่อสานต่อเจตนารมณ์ของสามีที่ล่วงลับ เขาต้องเชือดไก่ให้ลิงดู สั่งสมุนไปกำจัดเธอ หวังให้ชาวบ้านเสียขวัญ...
บรรยากาศในงานเปิดค่ายอาสาฯเต็มไปด้วยความคึกคัก ชาวบ้านรุ่นใหม่เข้าร่วมเป็นสมาชิกค่ายแห่งนี้เกือบ 30 คน มีสมาชิกรุ่นเก่าอีก 4-5 คนยืนอยู่กับป้าเนียน ไม่เห็นแม้แต่เงาของลุงเดช ไผ่อดถามป้าเนียนไม่ได้ว่าทำไมลุงเดชไม่อยากยุ่งกับค่ายนี้ ป้าเนียนอึกๆอักๆ
"เอ่อ...ป้าก็ไม่รู้เหมือนกัน แกคงชอบทำอะไรคนเดียวมากกว่า ยิ่งคนเยอะยิ่งตัดสินใจช้าไม่ทันใจแกมั้ง...ลุงหงวนอีกคน หมดไฟเหมือนกัน"
จังหวะนั้น รถตู้ของคุณหญิงรัตนาวิ่งมาถึงหน้าค่ายอาสาฯ ตามมาด้วยรถของฤทธิชัย ซึ่งมีอภิชาตินั่งมาด้วย อภิชาติผิดสังเกตตั้งแต่รถเข้าเขตบ้านดอนเสือแล้ว ไม่เห็นพวกสมุนของสินชัยเดินเพ่นพ่านเหมือนเช่นเคย แถมในงานเปิดค่ายอาสาฯ ก็ไม่มีนักข่าวมาทำข่าวสักคน
"นายสินชัยคงไม่อยากให้ชาวบ้านรู้แล้วรวมตัวกันมากขึ้น...คอยระวังหน่อยแล้วกัน" ฤทธิชัยว่าแล้วกราดสายตาไปรอบๆสีหน้าเคร่งเครียด...
หลังจากเสร็จพิธีเปิดค่ายอาสาฯแล้ว คุณหญิงรัตนาพร้อมด้วย ดาว จักจั่น ฤทธิชัย และอภิชาตินั่งรถตู้ของคุณหญิงเข้าตัวเมืองดอนเสือเพื่อไปกินข้าวกลางวัน ระหว่างรถแล่นไปตามเส้นทางในป่า มีเสียงสายฟ้าคำรามดังขึ้น ดาวตื่นตัวระวังภัย ลอบสบตากับจักจั่น เสียงคุณหญิงรัตนาดังขึ้น
"เอ๊ะ...นั่นเสือ...แปลกมาก"
ทุกคนหันไปมอง เห็นสายฟ้ายืนสง่าอยู่บนเนินดิน ดาวจ้องสายฟ้าเขม็ง พยายามทำให้เป็นเรื่องปกติ
"อ๋อ...ที่นี่ยังพอมีเสือให้เห็นอยู่บ้างค่ะคุณอาหญิง"
สายฟ้าวิ่งขนานไปกับรถตู้ ดาวพยายามเพ่งสมาธิไปยังสายฟ้าให้หลบไปก่อน แต่เธอกลับรู้สึกคุ้นๆกับภาพตรงหน้าอย่างบอกไม่ถูก พอหันมองคุณหญิงรัตนากลับเจอเป็นท่านอิทธินั่งอยู่ ดาวเพ่งมองแทบไม่เชื่อสายตาตัวเอง ตกอยู่ในภวังค์ชั่วขณะ เสียงเรียกของจักจั่นทำให้ดาวได้สติ เห็นคุณหญิงรัตนากำลังยิ้มให้
"เป็นอะไรหรือเปล่าจ๊ะ หนูดาว"
"ดาวไม่เป็นอะไรค่ะ...คุณอาหญิงพูดว่าอะไรคะ"
"อาเพียงแต่บอกว่าแปลกมากเพราะอารู้สึกเหมือนเคยเห็นเสือตัวนี้มาก่อนตอนที่ลูกสาวอายังเป็นเด็ก"
ฤทธิชัยกับอภิชาติต่างมองตากัน ทันใดนั้น รถเบรกกะทันหัน ฤทธิชัยมองไปเบื้องหน้าเห็นต้นไม้ล้มขวางทางอยู่ เขารู้ทันทีว่าต้องเกิดเหตุร้ายตะโกนเตือนว่า "คนร้าย" ขาดคำ มีเสียงปืนดังสนั่นไปทั้งป่า ฤทธิชัยไม่รอช้าเปิดประตูรถผลัวะ พุ่งตัวออกไป อภิชาติตามไปติดๆทั้งสองสาดกระสุนเข้าไปในพุ่มไม้ข้างทาง
เห็นร่างคนร้ายล้มคว่ำ ดาวสั่งให้จักจั่นอยู่กับคุณอาหญิง แล้วขยับจะออกไป จังหวะนั้น มีกระสุนทะลุกระจกข้างรถแตกกระจาย จักจั่นหันไปเห็นคุณหญิงรัตนาอยู่ในอ้อมแขนดาว ที่เหนือขมับของท่านมีเลือดไหลเป็นทาง มือของดาวเต็มไปด้วยเลือดสดๆ ดาวจ้องร่างคุณหญิงรัตนาเขม็ง ก่อนจะกรีดร้องอย่างเจ็บปวด
เธอวางร่างคุณหญิงรัตนาลงบนเบาะรถ แล้วดีดตัวผ่านหน้าสองหนุ่มหายไปในแนวป่าอย่างรวดเร็ว ฤทธิชัยขยับจะตาม แต่เสียงร้องของจักจั่นทำให้เขาต้องชะงัก
"คุณอาหญิงถูกยิง"
"ชาติ...นายพาคุณอาหญิงออกไปจากที่นี่ ฉันจะตามคุณดาวไป"
ฤทธิชัยพูดยังไม่ทันขาดคำ เสียงปืนดังสนั่นหวั่นไหวมาจากในป่า ตามมาด้วยเสียงคนร้องโหยหวน กระสุนที่ระดมยิงมาทางรถตู้เริ่มเบาบางลงและเงียบหายไปในที่สุด แต่เสียงปืนในป่ากลับดังก้อง
"ไปเลยเพื่อน ฉันจัดการทางนี้เอง" อภิชาติว่าแล้ว ดีดตัวกลับมาที่รถตู้
ฤทธิชัยวิ่งตามทิศทางที่ดาวไป จักจั่นออกมายืนคุ้มกันนอกรถ ขณะที่อภิชาติเข้าไปตรวจอาการคุณหญิงรัตนา พบว่ากระสุนแค่เฉี่ยวขมับ ท่านคงช็อกหมดสติไปเท่านั้น จักจั่นแนะให้ไปหาป้าเนียน เพราะอยู่ใกล้กว่าไปโรงพยาบาล อภิชาติตะโกนบอกคนขับรถ
"ไปสถานีอนามัยบ้านดอนเสือ เร็วเข้า"
ooooooo
ดาวโกรธแค้นที่คุณหญิงรัตนาถูกลอบทำร้าย ไล่ยิงพวกคนร้ายอย่างบ้าคลั่ง พวกนั้นล้มตายเป็นใบไม้ร่วง จังหวะหนึ่ง ดาวถูกกระสุนยิงเข้าไหล่ซ้ายถึงกับตัวหมุน เลือดสาด แต่เธอไม่สนใจตะลุยยิงพวกคนร้ายไม่หยุด กระสุนพุ่งมาถูกชายโครงดาวอีกหนึ่งนัด ถึงกับเซ แต่ฝืนยืนต่อสู้จนคนร้ายคนสุดท้ายล้มลง
ดาวจับที่ชายโครงตัวเอง แล้วยกมือขึ้นมาดู เห็นเลือดเต็มมือ เธอเริ่มอ่อนแรงต้องยืนพิงต้นไม้กันล้ม เสียงสายฟ้าคำรามดังก้องขึ้นอีก ดาวเห็นจุดสีเหลืองพร่างพรายไปทั่วบริเวณ มีเสียงพระธุดงค์ดังขึ้น
"โยมเข่นฆ่าด้วยความแค้น ขาดสติ เป็นบาปทำให้พรคุ้มกันที่เคยมีหายไป จงมีสติทำลายอธรรมด้วยธรรมในใจ" เสียงพระธุดงค์จางหายไป
ดาวหลับตาตั้งสมาธิ อึดใจมีแสงสีทองมาวนเวียนรอบตัว เธอเริ่มเซไปมาแล้วล้มลงหมดสติในอ้อมแขนของฤทธิชัยซึ่งตามมาพอดี เขาอุ้มดาวขึ้นมา มองไปรอบตัวเห็นแต่ร่างของพวกคนร้ายนอนตายเกลื่อน
ในเวลาต่อมา รถตู้ของคุณหญิงรัตนาแล่นมาจอดหน้าสถานีอนามัยอย่างรีบร้อน ไผ่ก้าวลงจากรถจี๊ปปราดไปที่รถตู้ ถามจักจั่นว่าเกิดอะไรขึ้น
"พวกมันซุ่มยิงพวกเรา...คุณอาหญิงบาดเจ็บ แต่ไม่เป็นอะไรมากกระสุนเฉี่ยวแค่สลบไป"
จักจั่นพูดพลางเลื่อนประตูข้างรถเปิดให้อภิชาติอุ้มคุณหญิงรัตนาลงมา แล้วพาเข้าไปในสถานีอนามัย ไผ่มองตามสีหน้าเครียด เสียงเหยี่ยวสายลมร้องดังขึ้น ไผ่หลับตาทำสมาธิ เห็นภาพฤทธิชัยกำลังอุ้มดาว เดินวนไปมาอยู่ในป่าเหมือนหลงทาง ไผ่รีบพุ่งไปที่รถจี๊ป ขับออกไปอย่างรวดเร็ว...
ไม่นานนัก เหยี่ยวสายลมปรากฏร่างบินวนและส่งเสียงร้องเตือนอยู่เหนือฤทธิชัย เขารู้สึกเหมือนมีภัยใกล้เข้ามา สอดส่ายสายตาหาที่เหมาะๆเพื่อรอตั้งรับการบุกของพวกคนร้าย จังหวะนั้น มีเสียงปืนดังขึ้นเป็นชุด ฤทธิชัยอุ้มดาววิ่งสลับฟันปลา ก่อนจะพุ่งเข้าไปหลังพุ่มไม้หนา แล้วค่อยๆวางดาวหลบหลังท่อนไม้
"รอผมแป๊บหนึ่ง ขอจัดการไอ้พวกนี้ก่อน"
ฤทธิชัยคว้าปืนที่เหน็บไว้ด้านหลัง ค่อยๆโผล่หัวขึ้นมาดูอย่างระแวดระวัง เห็นคนร้ายนับสิบกำลังตีวงล้อมเข้ามา เขาไม่รอช้าสาดกระสุนใส่ไม่ยั้ง พวกนั้นหลายคนล้มคว่ำ พวกที่เหลือดาหน้าเข้าหา กระหน่ำยิงมายังจุดที่ฤทธิชัยซ่อนตัวอยู่ พุ่มไม้ข้างๆกระจุย
ก่อนที่ฤทธิชัยจะเสียทีให้พวกคนร้าย ไผ่ ลุงเดชและสมาชิกโจรในคราบชาวบ้านตามมาช่วยไว้ได้ทัน พวกคนร้ายแตกกระเจิง ล่าถอยเข้าป่าไปหมด ลุงเดชกับไผ่ปราดเข้าไปที่ร่างของดาว พอเห็นสภาพหญิงสาวต่างมองหน้ากันแปลกใจ เพราะดาวควรจะได้รับพรคุ้มกัน อาวุธใดๆทำร้ายไม่ได้
"เป็นไปได้อย่างไร" ลุงเดชส่ายหน้างงๆ
"คุณดาวไล่ล่าพวกมันผมตามไม่ทัน พอผมมาถึงพวกมันตายหมดคุณดาวได้รับบาดเจ็บ" ฤทธิชัยพาซื่อ
"ขอบคุณมากครับผู้กอง" ลุงเดชว่าแล้วรีบอุ้มดาวพาออกไปทันที ปล่อยให้ฤทธิชัยกลับไปกับไผ่...
ที่สถานีอนามัย คุณหญิงรัตนาฝันเห็นท่านอิทธิจูงมือหนูพฤกษาออกจากป่าเดินเข้ามาหา เธอตะโกนเรียกลูกษาลั่น อภิชาติตกใจเข้ามาปลุกให้รู้สึกตัว คุณหญิงรัตนาในสภาพมีผ้าพันแผลรอบศีรษะค่อยๆลืมตาขึ้นมอง เห็นอภิชาติ จักจั่น ป้าเนียน และจันจิรายืนมองด้วยความเป็นห่วง แต่ไม่เห็นดาวอยู่แถวนั้นก็ถามหา
จังหวะนั้น ฤทธิชัยโทร.เข้ามือถือของอภิชาติแจ้งว่าดาวได้รับบาดเจ็บ ลุงเดชกำลังพาไปโรงพยาบาลบ้านดอนเสือ คุณหญิงรัตนาถึงกับหน้าเสีย จักจั่นร้องเอะอะว่าเป็นไปไม่ได้ ทุกคนมองเธอเป็นตาเดียวกัน จักจั่นรู้สึกตัวรีบกลบเกลื่อน
"คือ...จักจั่นหมายความว่าทีจักจั่นไม่เห็นเป็นอะไร ทำไมพี่ดาวถึงต้องมาบาดเจ็บ"
คุณหญิงรัตนาเป็นห่วงดาวมากขอร้องให้อภิชาติพาไปโรงพยาบาลบ้านดอนเสือทันที
ooooooo
ดาวถูกพาเข้าห้องผ่าตัดอย่างเร่งด่วน ไม่นานนัก ฤทธิชัยกับไผ่มาถึงโรงพยาบาล ฤทธิชัยเข้าไปข้างในตึกเพียงลำพัง เห็นลุงเดชยืนอยู่หน้าห้องผ่าตัดรีบเข้าไปหา จังหวะนั้น หมอออกจากห้องผ่าตัดสีหน้าเคร่งเครียด ขอคุยกับลุงเดชเป็นการส่วนตัว ฤทธิชัยได้แต่มองตามลุงเดชกับหมออย่างเป็นกังวล
"ตกลงยังไงกันแน่ครับ ผมเข้าใจว่าคนเจ็บถูกกระสุนอาการสาหัส แต่ผมตรวจดูแล้ว คนไข้ไม่มีอาการบาดเจ็บสาหัสแต่อย่างใด มีแค่รอยช้ำเท่านั้น" หมอว่าแล้ว ผละจากไปอย่างหงุดหงิด
ลุงเดชแปลกใจมาก แต่ก็เข้าใจได้ในที่สุด เดินกลับมาบอกข่าวดีกับฤทธิชัยว่าดาวน่าจะปลอดภัยแล้ว ฤทธิชัยอดสงสัยไม่ได้ เพราะเธอเพิ่งมาถึง ทำไมรู้ผลเร็วนัก ลุงเดชรีบตัดบท
"ผมก็ไม่ทราบเหมือนกัน ต้องถามคุณหมอเอง"
เสียงจักจั่นร้องเรียกลุงเดชดังขึ้นด้านหลัง ลุงเดชกับฤทธิชัยหันไปมองเห็นจักจั่นประคองคุณหญิงรัตนามากับ
อภิชาติและไผ่ ลุงเดชมองคุณหญิงรัตนาท่าทางมีพิรุธ คุณหญิงรัตนาถามหาดาวทันทีที่เจอหน้าฤทธิชัย ผู้กองหนุ่มยังไม่ได้พบดาว แต่คิดว่าน่าจะปลอดภัย แล้วแนะนำลุงเดชให้รู้จักกับคุณหญิงรัตนา
"สวัสดีจ้ะลุงเดช ต้องขอโทษด้วยนะจ๊ะที่เป็นสาเหตุให้หนูดาวต้องบาดเจ็บ"
"ผมต้องขอโทษคุณหญิงมากกว่าที่หลานๆผมทำให้ คุณหญิงพลอยได้รับบาดเจ็บไปด้วย ถ้ายังไงผมขอตัวก่อนนะครับ...จักจั่น...ไผ่...ลุงขอคุยด้วยหน่อย" ลุงเดชเดินนำจักจั่นกับไผ่ออกมาอีกมุมหนึ่ง
"พี่ดาวเป็นยังไงบ้างจ๊ะลุง"
"แผลหายหมดแล้ว จักจั่นคอยตอบคำถามให้ดีก็แล้วกัน ลุงไปก่อนล่ะ" ลุงเดชจ้ำอ้าวไปหน้าตาเฉย ส่วนไผ่ก็ชิ่งหนีเช่นกัน อ้างว่าขี้เกียจตอบคำถาม จักจั่นค่อยๆเดินกลับมาหาคุณหญิงรัตนาซึ่งรออยู่
"ลุงเดชว่าไงจ๊ะ"
"คือ...ลุงเดชบอกว่า...พี่ดาวปลอดภัยแล้ว เดี๋ยวจักจั่นจะเข้าไปสอบถามคุณหมออีกครั้ง แล้วรีบมาบอกนะคะ" จักจั่นเดินปร๋อออกไป ก่อนที่คุณหญิงรัตนา ฤทธิชัย และอภิชาติจะทันอ้าปากถามอะไร...
ด้านดาวกำลังนั่งหลับตาทำสมาธิอยู่บนเตียงคนไข้ ร่างของเธอคลุมด้วยแสงสีทอง พอลืมตาขึ้นเธอเห็นร่างของท่านอิทธิส่งยิ้มอย่างอบอุ่นมาให้ ดาวกำลังจะอ้าปากถาม แต่ร่างของเขาจางหายไป เห็นจักจั่นยืนอยู่ตรงหน้าแทน จักจั่นโผกอดดาวด้วยความเป็นห่วง ดาวร้องเอะอะว่าเธอไม่ได้เป็นอะไรสักหน่อย
"จักจั่นรู้ แต่ได้ยินตอนแรกก็ใจหายเหมือนกัน"
จักจั่นอดแปลกใจไม่ได้ ทั้งที่ยังไม่ทันบอกเรื่องคุณหญิงรัตนา แต่ดาวกลับรู้แล้วว่าท่านปลอดภัย
"คุณอาหญิงรออยู่ข้างนอก...จักจั่นรีบมาบอกพี่ดาวจะได้เตรียมแก้ตัวเรื่องที่หายเร็วผิดปกติ โดยเฉพาะกับผู้กอง" จักจั่นเห็นดาวเตรียมตัวพร้อมรับแขก รีบออกไปเชิญคุณหญิงรัตนา...
สินชัยแค้นจัดแทบกระอักเลือดเมื่อรู้ว่าสมุนที่ส่งไปจัดการคุณหญิงรัตนา นอกจากจะทำงานไม่สำเร็จแล้ว ยังโดนฆ่าตายเกือบยกชุด
ooooooo
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น