ตอนที่ 16
ขณะที่เฉิดบอกปลายฉัตรเรื่องชะตากรรมของผู้คน ตามคำพูดของหลวงพี่ ไตรภูมิเดินเข้ามาได้ยินจึงหยุดฟังอย่างตั้งใจ
"ถึง แม้ว่าลูกกับคุณไตรภูมิจะตกอยู่ในชะตากรรมเดียวกัน เขาอาจจะดีกับลูก ไม่ทำร้ายลูก แต่ปลายเองก็ต้องระวัง ไม่ใช่ระวังตัว แต่ต้องระวังใจของตัวเอง เขากับเราต่างกันมากนะลูก ปลายบอกเองว่าเขาอยู่ได้ทุกวันนี้เพราะคำสาป ตอนนี้ปลายตามหาสมบัติได้ครบแล้ว ไม่รู้ว่าคำสาปจะหมดไปเมื่อไหร่และก็ไม่รู้ว่าเขาจะอยู่กับเราได้นานแค่ไหน อย่าลืม เขาไม่เหมือนกับเรา อะไรที่มันเป็นไม่ได้ ต่อให้ฝืนยังไง มันก็เป็นไปไม่ได้นะลูก"
ปลายฉัตรฟังแล้วก็พูดไม่ออก ส่วนไตรภูมิคิดหนัก มองกล่องยาในมือ แล้วตัดสินใจเดินออกไปเรียกกรให้นำยาไปให้ปลายฉัตรกับแม่แทน เมื่อปลายฉัตรเห็นกรนำยาใส่แผลมาให้ ก็นึกแปลกใจจึงออกไปหาไตรภูมิ และอ้อนให้ช่วยทำแผลให้ เมื่อทั้งคู่ได้ใกล้ชิดกัน คำเตือนของเฉิดก็ดังแว่วมา ทำให้หญิงสาวหนักใจ
"เธอกำลังคิดเรื่องถอนคำสาปใช่หรือเปล่า ฉันอ่านใจเธอออก" ไตรภูมิเอ่ย
"จริง เหรอ นอกจากไม่ตาย คุณยังอ่านใจคนได้ด้วยเหรอ แล้วตกลงเรื่องถอนคำสาปมันเป็นยังไงกันแน่ ตอนนี้เราก็หาสมบัติครบแล้ว ทำไมคุณถึงไม่สลายหายไปตามที่บอก หรือว่าการถอนคำสาปมันไม่มีจริงๆ"
"ฉัน ก็ไม่รู้เหมือนกัน เพราะยังไม่เคยมีใครทำได้สำเร็จ ตอนที่อาเทียนถอดจิตและเห็นคำสลักที่ผนังถ้ำท่านก็เห็นแค่นั้น ถ้าให้ฉันเดาเราอาจจะต้องนำสมบัติทั้งหมดกลับไปที่ถ้ำ เหมือนเดิม คำสาปถึงจะหมดไป"
"โห ต้องเอากลับไปที่ถ้ำด้วยเหรอเนี่ย ทำไมโหดแบบนี้ แล้วคุณจะขนสมบัติไปที่ถ้ำเมื่อไหร่"
"เร็ว ที่สุด ตอนนี้ฉันให้กรติดต่อกับทางสถานทูตเพื่อส่งมอบสมบัติ และฉันจะออกทุนสำหรับการดัดแปลงถ้ำมังกรอมตะเป็นพิพิธภัณฑ์ เมื่อทุกอย่างเรียบร้อยก็นำสมบัติเข้าไปเก็บไว้ในถ้ำเหมือนเดิม"
"คุณ คิดว่า มันจะพอเป็นไปได้ไหมว่า ถ้าเราคืนสมบัติให้แล้ว คุณจะกลับกลายเป็นคนปกติ ไม่ต้องดื่มเลือด เจ็บได้ ตายเป็น และคุณจะไม่สลายหายไปไหน คุณจะอยู่แบบนี้ อยู่กับฉันตลอดไป มันจะเป็นไปได้หรือเปล่า" ปลายฉัตรน้ำตาคลอ
"ฉันก็อยากให้มันเป็นแบบ นั้น แต่ฉันรู้ว่ามันไม่ง่ายถึงแม้การคืนสมบัติจะไม่ทำให้ฉันสลายไป ฉันก็ไม่มีวันอยู่ อย่างเป็นสุข รามจะต้องตามแก้แค้น จนกว่าฉันจะตายตามอาจิตต์ เพราะฉะนั้นไม่ว่าจะมีคำสาปหรือไม่มี ความตายก็ตามไล่ล่าฉันอยู่ดี"
"ฉันไม่มีความหวังเลยเหรอเนี่ย"
"แม่ เธออาจจะพูดถูก เราสองคนต่างกันเกินไป บางทีเราต้องยอมรับสิ่งที่เราต้องการมันอาจจะเป็นสิ่งที่เป็นไปไม่ได้ ฉันไม่อยากทำร้ายเธอด้วยการให้ความหวัง และไม่ใช่แค่เธอที่ต้องระวังใจตัวเอง ฉันเองก็เหมือนกัน"
ไตรภูมิลุกขึ้นเบือนสายตาไปทางอื่นแล้วเดินจากไปด้วยความเศร้า ส่วนปลายฉัตรนั่งอึ้งไม่แน่ใจว่าจะดีใจหรือเสียใจดี
ooooooo
ไตรภูมิ โทร.มาย้ำกับอินทร์ให้รีบเก็บของแล้วตามไปที่บ้านพัก เพราะพวกรามรู้เรื่องจิตต์แล้ว อินทร์ รับปากก่อนหันมาบอกอโนว่า ให้เวลาเก็บของสิบห้านาที จากนั้น อินทร์รีบเข้าไปดูความเรียบร้อยในห้องเก็บสมบัติ
อโนเห็นว่ายังมี เวลา จึงออกสำรวจข้าวของในบ้านไตรภูมิ แล้วแอบจิ๊กของบางชิ้นใส่กระเป๋า เธอพบประตูเข้าห้องเก็บสมบัติเข้าโดยบังเอิญ เนื่องจากความรีบร้อนทำให้อินทร์เลื่อนตู้ปิดพรางสายตาไม่สนิท อโนหาวิธีเปิดประตูเพราะอยากรู้ว่า ข้างในมีอะไร
ในที่สุดรามกับลูกน้องก็บุกเข้ามา ทั้งหมดตรงเข้าเล่นงานอินทร์และจุดไฟเผาเพื่อแก้แค้นให้จิตต์
"นายท่าน ข้าขอลา" อินทร์เพ่งจิตไปหาไตรภูมิ ท่ามกลาง ไฟลุกท่วมร่างกาย
"อินทร์" ไตรภูมิรับรู้ได้ว่าเกิดอะไรขึ้น เขาร้องไห้ออกมา เช่นเดียวกับกรและกัณฑ์ที่ยืนก้มหน้าด้วยความเสียใจ
อ โนที่กำลังจะพังประตูห้องสมบัติด้วยความอยากรู้ ยืนชะงักเมื่อได้ยินเสียงอินทร์ เธอวิ่งออกมาดูที่ระเบียงก็เห็นราม มายา คีรี และพาลี ยืนล้อมลงดูร่างของอินทร์ในเปลวเพลิง
"ราม" อโนตกใจหลุดเสียงออกมา
ราม ชะงัก รู้สึกถึงสัญญาณอะไรบางอย่าง เขาหันขวับมาตรงที่อโนยืนอยู่ อโนสะดุ้งเฮือกรีบหลบวูบแล้วคลานไป ที่หน้าห้องเก็บสมบัติ รามกับสมุนรีบตามมาจับตัวอโนไปรับโทษ เมื่อมายาพบประตูเข้าห้องเก็บสมบัติ เธอบอกกับรามรีบสั่งให้พาลีกับคีรีพังเข้าไป และได้พบสมบัติทั้งหมด
"ในที่สุด ฉันก็หาเจอจนได้ ไอ้ไตรภูมิแกเตรียมเช็ดน้ำตา ได้เลย พังทุกอย่าง อย่าให้เหลือ"
"ครับ" พาลีกับคีรีรับคำสั่ง แล้วทำลายสมบัติที่วางอยู่ในห้องอย่างราบคาบ อโนมองดูการพังพินาศด้วยความเสียใจ เพราะตัวเองเป็นเหตุ
ooooooo
เช้า วันใหม่ กรและกัณฑ์กลับมาที่บ้านก็พบห้อง เก็บสมบัติโดนพังเละเทะ ทั้งสองทนดูไม่ได้เดินหนีออกไป แล้วช่วยกันเก็บเถ้ากระดูกของอินทร์ไปให้ไตรภูมิลอยอังคาร
ปลายฉัตรรู้ว่าอินทร์ตายก็โทษว่า เป็นความผิดของเธอเอง แต่ไตรภูมิชี้แจงว่า ถึงเธอไม่ฆ่าจิตต์รามก็ตั้งใจจะกำจัดพวกเขาอยู่แล้ว
"ฉันได้ยินพวกคุณคุยกัน พวกนั้นทำลายสมบัติไปหมดแล้วจริงหรือคะ" ปลายฉัตรนึกห่วง
"ใช่ ตอนนี้มันไม่เกี่ยวกับการถอนคำสาปอีกต่อไปแล้ว แต่มันคือการแก้แค้น เพื่อความปลอดภัยของเธอและครอบครัว ฉันจะให้กรพาเธอไปหลบที่ประเทศจีน ฉันมีที่พักอยู่ที่นั้นปลอดภัยและไม่มีใครรู้จัก"
"ทำไมต้องไป"
"รามจะไม่หยุด จนกว่าจะฆ่าฉันได้ ฉันไม่อยากให้เธอกับครอบครัวต้องเดือดร้อน"
"ถ้าฉันไป จะได้เจอกันอีกหรือเปล่า"
"ถ้าฉันปลอดภัย เราคงจะได้เจอกัน"
"งั้นฉันไม่ไป ฉันจะอยู่กับคุณที่นี่ ถ้าคุณอยากให้ฉันไป คุณก็ต้องไปกับฉัน"
"ฉัน ไปไหนไม่ได้ ถ้าฉันไป เรื่องไม่มีวันจบ รามจะต้องตามล่าฉัน เราจะไม่มีวันอยู่กันอย่างสงบสุข ฉันเหนื่อยกับการหนีและการไล่ล่าเต็มที ถ้าฉันอยากหยุดทุกอย่าง ฉันต้องเผชิญหน้ากับมัน"
ปลายฉัตรนิ่งคิด แล้วล้วงกระเป๋าเสื้อแจ็กเกตหยิบกฤชมังกรส่งให้ไตรภูมิ
"ถึง เวลาที่ฉันจะต้องให้คุณแล้ว ถ้าคุณคิดจะสู้ราม คุณจำเป็นต้องใช้มัน และฉันจะไม่ไปไหนทั้งนั้น คุณรู้ดีว่าฉันดื้อแค่ไหน ไล่ยังไงก็ไม่ไป"
"ถ้าเธอคิดจะอยู่ช่วยฉัน เก็บมันไว้เพื่อป้องกันตัว ถ้าไล่แล้วไม่ไปก็อยู่ด้วยกัน" ไตรภูมิแตะมือที่ถือกฤชของปลายฉัตรพร้อมส่งยิ้ม
ปลายฉัตรยิ้มตอบแล้วก็นึกได้ รีบถามหาอโน
อ โนถูกขังไว้ในโกดังที่พักของจิตต์ รามตั้งใจจะใช้ที่แห่งนี้จัดการกับไตรภูมิ อโนขอร้องให้รามฆ่าเธอเสีย เพราะไม่อยากอยู่ในสภาพนี้อีกต่อไป
"ง่ายไปหน่อยหรือเปล่า เธอทำกับฉันไว้แสบมาก อย่าหวังว่าจะตายง่ายๆ ฉันต้องให้เธอชดใช้อย่างสาสม จากนั้น ฉันเผาเธอแน่" สิ้นคำ รามพรายยิ้มหยัน พลางก้าวจากไป
ooooooo
ลุงฉิ่งหลังจากนั่งๆนอนๆ หนักเข้าก็ชักเบื่อ เขาแอบหนีไปพบมหาที่ตลาดพระ
"ไอ้ฉิ่ง" มหาหันมาเห็น ระเบิดเสียงออกมาด้วยความดีใจ อาการลิงโลดประหนึ่งว่าหนุ่มน้อยๆแรกรักได้พบนางอัน
เป็น ดวงใจ "เอ็งไม่ตายจริงๆด้วย หายหัวไปไหนมาวะ แล้วนี่ ทำไมบ้านเอ็งเป็นแบบนั้นวะ แล้วไอ้ปลายกับแม่เฉิดเป็นยังไง สบายดีหรือเปล่า แล้วนี่อยู่ด้วยกันหรือเปล่าเนี่ย"
ลุงฉิ่งส่ายหน้า ระอากับคำถามของมหา "อยู่ด้วยกันหมดแหละ ยังไม่มีใครตาย นี่มหาอย่าเพิ่งถามอะไรมาก เรื่องมันยาว มหาเก็บของเรียบร้อยแล้วใช่ไหม" เอ่ยพลาง มองหาอุปกรณ์อัดกรอบพระ
"เออ ทำไม"
ลุงฉิ่งไม่ตอบคำ คว้าแขนมหาก้าวฉับๆไป มหาร้องเสียงหลง แต่ก็ก้าวตามไปอย่างคนว่าง่าย
"เอาเถอะน่า เดี๋ยวก็รู้เอง รถสองแถวรออยู่รีบไป เดี๋ยวมันไม่รอ"
ขณะ ที่ลุงฉิ่งลากมหาถูลู่ถูกังไปนั้น คีรีมองตามไป พลางสะกดรอยตามไปห่างๆ เมื่อถึงที่พักของลุงฉิ่ง เขาหยิบเครื่องจีพีเอสออกมากดบันทึกตำแหน่งบ้าน แล้วกลับไปรายงานราม
รามบอกกับสมุนทั้งสามว่าไตรภูมิคงจะถึงฆาตจริงๆ แล้วสั่งให้มายาไปส่งข่าวสิงห์เรื่องอโน หวังจะใช้สิงห์เป็นสะพานกำจัดทุกคน มายารีบมาพบสิงห์พร้อมยื่นเงื่อนไข ให้พาปลายฉัตรพร้อมกฤชมังกรไปพบที่โกดังท่าเรือ เพื่อแลกกับชีวิตอโน
"แต่ฉันไม่รู้ว่าปลายฉัตรอยู่ที่ไหน" สิงห์หน้าเสีย
"ไปตามนี้ เดี๋ยวก็เจอ" มายาโยนเครื่องจีพีเอสให้ แล้วหายตัวไปอย่างรวดเร็ว
"บ้านไตรภูมิ" สิงห์เห็นพิกัดที่ตั้งไว้ในเครื่อง แล้วตัดสินใจลุย
สิงห์บุกมาหาปลายฉัตร เขาบอกเรื่องอโนถูกจับตัวไปและขอร้องให้ปลายฉัตรช่วยอโนด้วย
"เราไม่รู้ว่ามันเป็นใคร และเราไม่รู้ว่ากฤชมังกรมันสำคัญแค่ไหน แต่เรารู้แค่ว่ามันช่วยชีวิตน้องสาวเราได้ และมีปลายคนเดียวเท่านั้นที่จะช่วยเรากับอโนได้ ชีวิตอโนอยู่ในมือปลาย" สิงห์ทิ้งท้ายแล้วเดินจากไป
ปลายฉัตรยืนคิดหนัก แล้วลองเลียบๆเคียงๆถามไตรภูมิ ว่า ถ้าอโนถูกจับตัวไปจริงๆ เขาจะช่วยอโนไหม
"ฉันรู้ว่าเธอเป็นห่วงเด็กนั่น แต่ฉันเป็นห่วงเธอมากกว่า ฉันไม่อยากให้คนอื่นต้องมาเพิ่มความเดือดร้อนให้เราในตอนนี้ ฉันจะรีบย้ายลุงกับแม่ของเธอไปบ้านพักที่ประเทศจีนให้เร็วที่สุด ส่วนเธอถ้ายืนยันจะอยู่กับฉันที่นี่ก็เตรียมเก็บของ เราจะย้ายไปอยู่ที่อื่น ที่นี่เริ่มจะไม่ปลอดภัยแล้ว"
ปลายฉัตรครุ่นคิดแล้วยอมทำตามอย่างว่าง่ายจนไตรภูมินึกสงสัย
ส่วนลุงฉิ่งตัวต้นเหตุเมื่อเห็นสิงห์กำลังจะกลับก็ฝากมหากลับด้วย คีรีที่ซุ้มดูเห็นรถสิงห์ออกไป ก็รีบโทร.รายงานว่า เหยื่อติดกับแล้ว รามยิ้มสะใจ เชื่อว่าพรุ่งนี้ต้องได้เจอกับไตรภูมิแน่
ปลายฉัตรเดินคิดหนักออกมาหน้าบ้าน เห็นลุงฉิ่งกำลังคัดพระปลอมออกจากของจริงก็นึกขึ้นได้ เธอถามลุงฉิ่งเรื่องคนทำของปลอม
"รู้ดิ ก็คนกันเองทั้งนั้น เอ็งถามทำไมวะ" ลุงฉิ่งหันมามองหน้า ปลายฉัตรไม่ตอบ แต่มีแผนบางอย่างในใจ
ooooooo
เช้าวันต่อมา ปลายฉัตรจะแอบไปพบสิงห์ตามนัด ไตรภูมิรู้ทันจึงขอตามไปด้วย ปลายฉัตรยอมจำนน แต่มีเงื่อนไข
"คุณรออยู่หน้าโกดังก่อนนะ ให้ฉันไปเคลียร์กับสิงห์ ก่อนแล้วคุณค่อยตามไป ฉันไม่อยากให้เห็นตอนคุณสู้กับพวกนั้น เพื่อความปลอดภัย อย่าเพิ่งเข้าไปจนกว่าฉันจะเรียกนะ" ปลายฉัตรย้ำชัดแล้วเดินหายเข้าไปในโกดังคนเดียว
ปลายฉัตรเข้ามาบอกกับสิงห์ที่กำลังจะบุกไปช่วยอโนว่าให้กลับไปได้แล้ว เพราะเธอจะจัดการทุกอย่างเอง แต่ สิงห์ไม่ยอม นาทีนั้นมายาปรากฏตัวขึ้นมา เธอถามหากฤชมังกร ปลายฉัตรโชว์ให้ดู แล้วต่อรองให้ปล่อยตัวอโน มายาไม่สนสะบัดแส้ใส่มือปลายฉัตร เกี่ยวกฤชมังกรหลุดมือกลิ้งเข้าหา
เธอรีบหยิบกฤชมังกรมาถือไว้ด้วยความพอใจ ปลายฉัตร อาศัยจังหวะมายาเผลอตัว พุ่งเข้ามาแย่งคืนอย่างไม่กลัวตาย มายาสวนทันที สิงห์เข้ามาช่วย แต่ก็โดนมายาผลักลอยละลิ่วไปกระแทกผนัง
"ไตรภูมิอยู่ไหน" มายาจิกผมปลายฉัตรหน้าหงาย
ไตรภูมิที่รออยู่หน้าโกดังโผล่เข้ามาพอดี เขาตรงเข้าจัดการกับมายาด้วยพละกำลังอันมหาศาล มายาสู้ไม่ได้จึงถอยหนี
สิงห์ยืนตะลึงเมื่อเห็นการต่อสู้ระหว่างมายากับไตรภูมิ เขามั่นใจว่า ทั้งคู่ไม่ใช่คนธรรมดาแน่ๆ
"กะ แกเป็นใคร" สิงห์ตาค้าง
ไตรภูมิหันมาสบตากับปลายฉัตรที่ยืนทำใจ เพราะถึงเวลาที่เธอต้องบอกความจริงกับสิงห์แล้ว
เมื่อมายาหนีออกไปได้ เธอก็รีบโทร.บอกรามว่า ไตรภูมิมาติดกับแล้ว รามสั่งให้พาลีและคีรีออกรถเพื่อเข้าจัดการกับกรและกัณฑ์ที่กำลังจะพาเฉิดกับลุงฉิ่งหนี ทั้งสามเข้าเล่นงานกรกับกัณฑ์แล้วจับทั้งคู่เผาทั้งเป็น เหมือนที่ทำกับอินทร์
"นายท่าน ข้าลาก่อน" กรกับกัณฑ์เพ่งกระแสจิตบอกลาไตรภูมิ แล้วร่างก็สลายกลายเป็นฝุ่นผง
ไตรภูมิน้ำตาร่วงกับการสูญเสียครั้งนี้ เพราะเขาไม่เหลือใครอีกแล้ว ปลายฉัตรเข้ามาสวมกอดชายหนุ่มอย่างเห็นใจและเข้าใจ ในขณะที่สิงห์ยังมึนกับความจริงที่ได้รู้จากปลายฉัตร
ooooooo
เมื่อจัดการกับลูกน้องของไตรภูมิได้แล้ว รามก็ให้ พาลีกับคีรีเข้ามาเอาตัวเฉิดกับลุงฉิ่งไปขังรวมกับอโนที่โกดัง อโนกำลังกระหายเลือด เธอจะเข้ามากัดคอลุงฉิ่ง รามเห็นเข้าก็โยนถุงเลือดให้ พลางบอกว่ายังไม่ถึงเวลา อโนรับถุงเลือดมาฉีกดื่มรวดเดียวหมด ลุงฉิ่งตาค้างร้องบอกเฉิด แต่เฉิดไม่แปลกใจเลย เพราะรู้ความจริงจากปลายฉัตรแล้ว เธอตัดสินใจบอกทุกอย่างให้พี่ชายรู้ เพื่อจะได้เตรียมรับมือกับสิ่งที่จะเกิดขึ้น
ไตรภูมิ ปลายฉัตร และสิงห์กลับมาเห็นสภาพบ้านก็รู้ได้ทันทีว่าเกิดอะไรขึ้น ไตรภูมิเห็นข้อความที่รามเขียนทิ้งไว้ "คืนนี้ กฤชมังกร และชีวิตของไตรภูมิ จะได้ทุกคนคืนอย่างปลอดภัย"
เขาส่งกระดาษให้ปลายฉัตรอ่าน ปลายฉัตรถึงกับปรี๊ดแตกส่งต่อให้สิงห์ที่ยังไม่เชื่อว่าผีดูดเลือดมีจริงอ่าน แต่สิงห์ก็ยังไม่เข้าใจอยู่ดี ปลายฉัตรจึงต้องเล่าเรื่องราวอย่างละเอียดให้สิงห์ฟังอีกครั้ง
สิงห์ยืนอึ้งไม่อยากเชื่อว่า ทุกอย่างจะเป็นความจริง เขาขอโทษที่เข้าใจปลายฉัตรกับไตรภูมิผิดไป และเป็นต้นเหตุให้กรกับกัณฑ์ต้องตาย ปลายฉัตรไม่ถือโทษ เธอขอร้องให้สิงห์ กลับไปเพราะที่แห่งนี้อันตรายเกินไป สิงห์ขอให้ปลายฉัตรไปด้วยกัน แต่เธอไม่ยอม
"คืนนี้ฉันต้องไปช่วยแม่กับลุงออกมาให้ได้ และที่สำคัญฉันต้องอยู่เคียงข้างคุณไตรภูมิ ตอนนี้เขาไม่เหลือใครแล้ว ฉันทิ้งเขาไปไม่ได้" ปลายฉัตรมองไตรภูมิที่ยืนอยู่ริมน้ำด้วยสายตามุ่งมั่น
สิงห์เห็นแล้วก็เศร้า ไม่รู้ว่าจะพูดอย่างไรอีก นาทีถัดมา ไตรภูมิเรียกปลายฉัตรไปพบในห้อง เขายื่นกระเป๋าเอกสารใบโตลงตรงหน้าเธอ
"เงินสดห้าร้อยล้านบาท และเอกสารสำคัญ ฉันมอบอำนาจให้เธอเป็นคนดูแลสมบัติทุกอย่างของฉัน คืนนี้ จะมีคนมารับเธอไปที่บ้านพักของฉันที่ประเทศจีน เขาจะพาเข้าไปทางชายแดนสิบสองปันนา ถ้าคืนนี้ฉันปลอดภัย ฉันจะรีบตามไปหาเธอ"
"แล้วถ้าคุณไม่ปลอดภัย"
"บอกพ่อบ้านที่เป็นคนดูแลเธอ เขาพูดภาษาไทยได้ บอกให้เขาพาเธอไปถ้ำมังกรอมตะ เพราะตอนนี้ฉันสั่งให้ผู้เชี่ยวชาญปรับปรุงถ้ำสำหรับทำพิพิธภัณฑ์ เมื่อทุกอย่างเรียบร้อย สมบัติจากสถานทูตจะถูกลำเลียงเข้าไป เมื่อกฤชมังกรที่อยู่ถูกวางรวมกับสมบัติชิ้นอื่นอีก 116 ชิ้น การถอนคำสาปสมบูรณ์ ทุกคนที่อยู่ ภายใต้คำสาปก็จะถึงจุดจบ ถ้าคืนนี้ฉันเป็นอันตราย อย่างน้อยในอนาคตเธอจะปลอดภัย"
"แต่คุณบอกว่ารามทำลายสมบัติไปหมดแล้ว"
"ใช่ แต่สมบัติพวกนั้นเป็นของปลอม เพราะหลังจากที่ฉันเริ่มไม่แน่ใจในสถานการณ์ ฉันสั่งให้กร กัณฑ์ย้ายสมบัติออกจากบ้านและส่งมอบให้ทางสถานทูต แล้วเอาของปลอมไปวางไว้แทน ถ้ารามเจอและทำลายมัน เขาก็จะไม่สนใจที่จะตามหาสมบัติอีกต่อไป และเธอสามารถถอนคำสาปได้โดยไม่มีอันตราย"
ไตรภูมิเฉลยความจริง แล้วสั่งให้ปลายฉัตรเอากฤชมังกรของจริงติดตัวไปด้วย ส่วนของปลอมให้นำมาให้เขา ปลายฉัตรแปลกใจที่ไตรภูมิรู้ว่ามีของปลอม
"กฤชมังกรของปลอมจะน้ำหนักเบากว่าของจริง ดีที่ มายาไม่เคยเจอของจริง ถึงไม่รู้ความแตกต่าง รามเองก็ไม่รู้ คืนนี้ฉันจะใช้ของปลอมไปต่อรอง ส่วนเธอไปเตรียมตัว อีกไม่นานจะมีคนไปรับ"
"เสียใจด้วยนะคะ ฉันคงไปไม่ได้ เงินนี่ฉันไม่เอา และคืนนี้ฉันจะไปกับคุณ ฉันยอมตายในคืนนี้ดีกว่าอยู่โดยไม่มีคุณ มันไม่ใช่เรื่องง่าย กว่าเราจะได้เจอกัน ฉันไม่มีวันหันหลังและปล่อยให้คุณอยู่กับอันตรายเพียงลำพัง ฉันไม่ใช่คนที่มีพลังวิเศษ หรือแข็งแกร่งเหมือนลูกน้องคนอื่นของคุณ แต่ฉันก็สู้ ไม่ถอย และฉันไม่ยอมให้พวกมันมาทำร้ายคุณได้เป็นอันขาด"
ปลายฉัตรพูดด้วยน้ำเสียงมุ่งมั่นจริงจัง แววตาเปี่ยมไปด้วยพลังแห่งความรัก ไตรภูมิถึงกับใจอ่อนดึงเธอเข้ามา กอดอย่างแนบแน่นแทนคำพูดทั้งปวง
สิงห์ยืนอยู่ด้านหลังเห็นความรักความผูกพันที่ปลายฉัตรและไตรภูมิมีต่อกัน ก็จำต้องเลี่ยงออกไป เขากลับมาที่บ้านและครุ่นคิดถึงคำพูดของปลายฉัตร แล้วก็นึกขึ้นได้ จึงหันไป เปิดตู้ใบใหญ่แล้วหยิบสารพัดอาวุธออกมาตรวจสภาพเตรียมไปช่วยปลายฉัตรจัดการกับพวกราม
ooooooo
ในขณะที่ปลายฉัตรกำลังนั่งมองกฤชมังกรของจริงในมือ สลับกับของปลอมที่อยู่ในกล่องอย่างคนคิดหนัก ไตรภูมิก็เข้ามาบอกว่าคืนนี้เขาจะไปหารามที่โกดังของจิตต์ เพราะเชื่อว่าลุงฉิ่งกับเฉิดอยู่ที่นั่น และขอร้องให้ปลายฉัตรเปลี่ยนใจ แต่ปลายฉัตรยืนยันคำตอบเดิม ไตรภูมิจึงดึงปลายฉัตรมานั่งข้างๆพลางส่งยิ้ม
"ถ้าคืนนี้ เราสองคนเอาชนะพวกนั้นไม่ได้ และคืนนี้เป็นคืนสุดท้ายที่คุณจะมีชีวิตอยู่ คุณเคยคิดหรือเปล่าว่าคุณอยากทำอะไรมากที่สุด" ปลายฉัตรมองหน้าชายหนุ่ม
ไตรภูมิจ้องตาปลายฉัตรแล้วโน้มตัวเข้าหาเพื่อประทับจูบอย่างแผ่วเบา ปลายฉัตรนั่งตัวแข็งทื่อ ได้ยินเสียงไตรภูมิ ถามกลับ "แล้วเธอล่ะ ถ้าคืนนี้เป็นคืนสุดท้ายของเธอ เธออยากทำอะไรมากที่สุด"
ปลายฉัตรมองหน้าไตรภูมิแล้วโน้มตัวเข้าหา แต่ยังไม่ทันได้ประทับรอยจูบก็ถูกไตรภูมิดึงเข้ามากอดและจูบเธออย่างอบอุ่น ปลายฉัตรรับสัมผัสของไตรภูมิอย่างเคลิบเคลิ้ม แล้วความรู้สึกที่ทั้งสองกักเก็บไว้ก็ถูกระบายออกมาอย่างไม่มีการปิดกั้นอีกต่อไป
ไตรภูมิลืมตามองปลายฉัตรที่กำลังหลับสนิทอยู่บนเตียง เขาบรรจงจูบเธอด้วยความรัก แล้วค่อยๆลุกขึ้นอย่างแผ่วเบา ต้องการจะออกไปจัดการกับรามเพียงลำพัง แต่ปลายฉัตรรู้ทัน เธอแอบหนีออกมาพร้อมกับกฤชมังกรของจริง มาสมทบกับสิงห์ที่มารออยู่
สิงห์พาปลายฉัตรซิ่งมอเตอร์ไซค์ไปที่โกดังของจิตต์ ในขณะที่ไตรภูมิรีบตามมาด้วยความเป็นห่วง ส่วนรามสั่งให้ ลูกน้องจุดไฟกองโตไว้ในห้องหวังใช้จัดการกับไตรภูมิ อโนรู้ตัวว่าคงไม่รอดแน่จึงฝากข้อความอำลาให้ลุงฉิ่งกับเฉิดไปบอกสิงห์
เมื่อสิงห์กับปลายฉัตรมาถึง มายา คีรี และพาลีออกมาล้อมกรอบพลางถามหาไตรภูมิ แต่ไม่ได้คำตอบ มายาตรงเข้าเล่นงานปลายฉัตร ในขณะที่พาลีกับคีรีจัดการสิงห์ อโนเป็นห่วงพี่ชายตะโกนสั่งให้หนีไปแล้วกลายร่างเป็นแวมไพร์ เพื่อจะออกมาช่วยพี่ ลุงฉิ่งเห็นการต่อสู้ที่แสนจะดุเดือดก็รีบเอามือปิดตา
ปลายฉัตรใช้สารพัดอาวุธที่ได้มาจากสิงห์ขว้างใส่มายา แต่ทำอะไรไม่ได้เลย จึงหยิบกฤชมังกรออกมา มายาใช้ชั้นเชิงที่เหนือกว่าแย่งไปได้ พลางกระชากปลายฉัตรเข้ามาจะกัดคอ แต่ช้าไปกว่าไตรภูมิที่พุ่งเข้ามา และนาทีนั้นเอง
"ฉันรู้ว่าแกต้องมา" รามปรากฏตัว
ไตรภูมิให้ปลายฉัตรไปหาที่ซ่อนตัว และดูแลกฤชมังกรให้ดี ปลายฉัตรพยักหน้าพลางวิ่งออกไป รามจะตาม แต่ไตรภูมิเข้าขวางไว้ การต่อสู้อันดุเดือดจึงเริ่มขึ้น
อโนเห็นสิงห์ถูกเล่นงานปางตาย เธอรวมพลังเฮือกสุดท้ายกระชากโซ่จนขาดสะบั้น พุ่งเข้าชาร์จตัวคีรีแล้วลากเข้ากองไฟไปด้วยกัน
"อโน" สิงห์ร้องสุดเสียง
"พี่สิงห์ ฉันขอโทษ" อโนบอกกับพี่ชาย แล้วร่างของเธอกับคีรีก็กลายเป็นฝุ่นละอองฟุ้งออกมาจากกองไฟ
"พี่จะแก้แค้นให้อโน" สิงห์ปาดน้ำตา แล้วคว้ากระเป๋าเป้ เดินมาส่งให้ลุงฉิ่งเก็บไว้
"ในนี้มีน้ำมันแล้วก็ไฟ แล้วก็อีกหลายอย่าง ถ้ามีใครมาทำอะไร ลุงก็เผามันเลย ฉันจะไปช่วยปลาย"
สิงห์เดินไปหยิบดาบยาว ออกตามหาปลายฉัตร ด้านปลายฉัตรได้ยินเสียงอโนร้องก็ตกใจ เผลอร้องออกมา ทำให้พาลีที่กำลังตามหาเธอรู้ตัว แต่ยังไม่ทันได้พบ มายาก็เข้ามาสั่งให้พาลีไปจัดการกับลุงฉิ่งและเฉิด เธออาสาจัดการกับปลายฉัตรเอง
มายาซัดฝ่ามือไปที่ลังใส่ของที่ปลายฉัตรซ่อนอยู่
"ว้าย" ปลายฉัตรร้อง ร่างของเธอลอยละลิ่วมาตกลงตรงหน้าพาลี
"ฆ่ามัน" มายาสั่ง
พาลีแยกเขี้ยวพุ่งเข้าหาปลายฉัตร สิงห์พยายามจะเข้าไปช่วย ลุงฉิ่งเห็นท่าไม่ดี จึงตัดสินใจขว้างถุงน้ำมันใส่พาลี สิงห์จุดไฟแช็กโยนใส่พาลีอย่างแม่นยำ ไฟลุกท่วมร่างของพาลี บัดเดี๋ยวเดียวก็สลายไป สิงห์ยิ้มสะใจ แล้วทรุดฮวบลงไปเพราะถูกมายาแทงเข้าที่ช่องท้อง
"สิงห์" ปลายฉัตรคลานเข้าหา
"ปลาย ปลาย เรา เรา" สิงห์พูดไม่ทันจบก็แน่นิ่งไป
ปลายฉัตรกรีดร้อง พร้อมๆกับร่างของรามที่ลอยละลิ่วตกลงมาเพราะโดนไตรภูมิซัด
"ไม่ต้องเสียใจ เดี๋ยวก็ได้ตายตามมันไปอีกคน" รามยันตัวขึ้นแล้วเดินเข้าหาปลายฉัตร
ไตรภูมิเข้ามาคว้าไว้ พร้อมกับซัดเข้าที่หน้าเต็มแรง รามเซออกไป มายารีบรับไว้พลางรายงานว่าเธอได้กฤชมาแล้ว รามยิ้มออก พลางสั่งให้เผาไตรภูมิทันที มายายิ้มรับแล้วก้าวไปเปิดประตูไฟ ในขณะที่รามพยายามต้อนให้ไตรภูมิไปที่หน้าประตู
"ถ้าไม่ใช่เพราะความโง่ของพวกแก พวกเราคงไม่ต้องมาฆ่ากันเอง" รามเดินเข้าหาไตรภูมิ
"ถ้าไม่ใช่เพราะความโลภที่ไม่มีวันสิ้นสุดของพวกแก ฉันก็ไม่อยากทำอย่างนี้" ไตรภูมิถอยหนี
"ความโลภมันเป็นรสชาติของชีวิต ถ้าแกอยู่โดยไม่อยากได้อะไร จะมีชีวิตอยู่ไปทำไม แกมันใช้ชีวิตไม่เป็น ถึงได้ร่ำร้องอยากตาย เพื่อเห็นแก่ความเป็นพี่น้องที่มีอยู่ในสายเลือด ฉันจะทำให้ความต้องการของแกเป็นจริง" พูดจบรามก็พุ่งใส่ไตรภูมิ
เวลาคับขัน ลุงฉิ่งกับเฉิดไม่รู้จะช่วยปลายฉัตรกับไตรภูมิได้อย่างไร จึงได้แต่ภาวนาขอให้คุณพระคุณเจ้าและท่านเทียนช่วยคุ้มครองให้ทั้งคู่รอดพ้นเคราะห์กรรม
นาทีนั้น ไตรภูมิที่ถูกรามลากไปที่เตา ก็พลิกสถานการณ์ เป็นเหวี่ยงรามเข้าไปอยู่ในตำแหน่งนั้นแทน เขากำลังจะดันร่างรามเข้าไปในกองไฟ
"นายท่าน" มายาเห็นรามเพลี่ยงพล้ำก็ตัดสินใจใช้กฤชมังกรแทงเข้ากลางหลังไตรภูมิ แต่กลับไม่มีอะไรเกิดขึ้นเนื่องจากเป็นกฤชปลอม ปลายฉัตรอาศัยช่วงชุลมุนใช้กฤชมังกรแทงใส่มายา ร่างมายาทรุดฮวบลงไป เป็นเวลาเดียวกับที่รามผลักไตรภูมิออกไป แล้วพุ่งมาประคองร่างมายา น้ำตาร่วงพราว
"นายท่าน ท่านร้องไห้กับฉัน แค่นี้ก็พอ"
ขาดคำร่างของมายาก็สลายไป กลายเป็นฝุ่นในอ้อมกอดของราม
"แกตาย" รามแยกเขี้ยวพุ่งเข้าหาปลายฉัตร
"คุณไตรภูมิ" ปลายฉัตรรวบรวมแรงโยนกฤชมังกรขึ้นกลางอากาศ ไตรภูมิกระโดดรับแล้วแทงลงมากลางหลังรามที่กำลังจะฝังเขี้ยวลงที่คอของปลายฉัตร
"โชคดี" ไตรภูมิระเบิดเสียง
รามร้องลั่น พลันร่างกายที่คั่นอยู่ระหว่างปลายฉัตรกับไตรภูมิก็ค่อยๆสลายกลายเป็นฝุ่นผง แล้วจางหายไป
ไตรภูมิกับปลายฉัตรโผเข้ากอดกันโดยไม่ได้ นัดหมาย หญิงสาวปล่อยเสียงโฮออกมา ด้วยความรู้สึกที่หลากหลาย
"จบแล้วมันจบแล้ว" ไตรภูมิกระชับร่างปลายฉัตรไว้แน่น
ลุงฉิ่งประคองเฉิดออกมาจากกรง ปลายฉัตรวิ่งเข้าไปกอดทั้งคู่ เฉิดถามหาสิงห์ด้วยความเป็นห่วง ปลายฉัตรชะงักมองร่างสิงห์ที่นอนนิ่งอยู่
ooooooo
เมื่อพายุร้ายผ่านพ้นไป ท้องฟ้าก็กลับมาสดใสอีกครั้ง
ดวงตาของเฉิดที่มืดบอด กลับมามองเห็นได้อีกครั้ง หลังจากเข้ารับการผ่าตัด และในวันนี้ เฉิดชวนลุงฉิ่ง กับมหามาทำบุญที่วัด เพื่ออุทิศส่วนกุศลให้กับทุกคนที่ต้องจบชีวิตลงไป
หลังพระสวดจบลง พระที่เป็นประธานในพิธี หันมาทางเฉิด
"เตรียมกรวดน้ำแล้วก็รับพรนะโยม"
เฉิดเงยหน้าขึ้นมองพระสงฆ์ แล้วหันมาทางลุงฉิ่ง "พี่ฉิ่ง ส่งที่กรวดน้ำให้ฉันหน่อย"
ลุงฉิ่งหันซ้ายหันขวา มองหาที่ใส่กรวดน้ำไม่เจอ จึงเกิดอาการลนลาน เพราะถึงเวลาพระจะต้องกรวดน้ำ อุทิศส่วนกุศลให้กับผู้ล่วงลับแล้ว
"แล้วแม่เฉิดเอาไปไว้เสียที่ไหนล่ะ ฉันไม่ เห็นเลย"
เฉิดถอนหายใจยาว ระอากับพี่ชาย "ก็วางอยู่ ที่ข้างตะกร้านั่นน่ะ ไม่เห็นรึไง"
ลุงฉิ่งมองปราดไป เห็นที่กรวดน้ำตั้งอยู่ข้างตะกร้าจริงๆ เขารีบหยิบส่งให้เฉิด ท่าทางลนๆของลุงฉิ่ง เมื่อพระภิกษุสงฆ์เห็นเข้าก็อดพรายยิ้มออกมาไม่ได้
"แหม ตั้งแต่ผ่าตัดตามานี่ ตาดีจริงๆเลยนะแม่เฉิด ฉันว่าดีกว่าสาวๆอีกนะเนี่ย"
"เออใช่" มหาเสริม "อย่างนี้ไอ้ฉิ่งแอบขโมยเงิน เหมือนเมื่อก่อนไม่ได้แล้วสิ"
พระที่เป็นประธานพิธีเริ่มให้พร เฉิดเห็นดังนั้นเธอรีบสะกิดพี่ชายให้สำรวมกิริยา ก่อนตั้งใจกรวดน้ำ ระหว่างที่ลุงฉิ่งกับเฉิดตั้งใจกรวดน้ำอยู่นั้น สิงห์ค่อยๆก้าวเข้ามาทรุดกายลงนั่งข้างๆ
"ไอ้สิงห์" มหาอุทานออกมาด้วยความตกใจ
หลังกรวดน้ำเสร็จ เฉิด ลุงฉิ่ง มหา และสิงห์เดินออกมาลานหน้าวัด สิงห์ค่อยๆสำรวมจิตเทน้ำลงโคนไม้ เพื่ออุทิศส่วนบุญให้กับน้องสาวและผู้ล่วงลับไป
"ป้านึกว่าสิงห์จะไม่มาซะแล้ว" เฉิดเอ่ยขึ้น
"ฉันตั้งใจมาเพราะอยากทำบุญให้อโนด้วย แต่ เมื่อเช้านายเรียกเข้าไปรับงาน ก็เลยมาช้าไปหน่อย"
"ที่จริง ป้าก็ไม่รู้หรอกว่าใครเป็นใคร แต่ก็ให้ พี่ฉิ่งเก็บเถ้ากระดูกในโกดังมาให้หมด แล้วก็ให้พี่มหาหาฤกษ์หายามดีๆทำบุญกระดูกให้พวกเขา จะได้ ไปสู่สุคติกันทุกคน"
"นี่ให้ตายเถอะไอ้สิงห์" ลุงฉิ่งเอ่ย "พอข้านึกถึงคืนนั้นทีไรขนลุกเกรียว เกิดมาจากท้องพ่อท้องแม่ ไม่เคยเห็นนี่แล้วบอกตรงๆเลยนะ ข้าไม่คิดว่าเอ็งจะรอด มีของดีอะไรหรือเปล่าวะเนี่ย"
"อย่างไอ้สิงห์" มหาเสริมขึ้นมา "มันไม่ต้องมี ของดี มันเป็นคนดี เทวดาฟ้าดินคุ้มครอง"
"ฉันก็ไม่ได้ดีขนาดนั้นหรอก ที่รอดมาได้ใจอย่างเดียว ใจมันสู้ ใจมันยังไม่อยากตาย มันก็เลยต้องสู้" สิงห์เอ่ยด้วยท่าทางเขินๆ
"ป้าขอบใจสิงห์มากนะที่ช่วยปลายมาตลอด" เฉิดมองสิงห์ด้วยความเห็นใจ
"ก็ปลายเขาเป็น เพื่อนรักของฉัน ถ้าเขามีความสุข ฉันก็มีความสุข"
"ดีจ้ะ เพราะป้าเอง ก็คิดแบบนั้นเหมือนกัน เรื่องของจิตใจมันบังคับกันไม่ได้จริงๆ"
สิงห์พยักหน้าเห็นด้วย แล้วบอกลาทุกคนเพราะมีเรื่องสำคัญต้องไปสะสาง นั่นคือปิดคดีผีดูดเลือด เขากลับไปที่บ้านพักแล้วเก็บหลักฐานทั้งหมดมาเผาทิ้ง เหลือไว้เพียงภาพของไตรภูมิใบเดียวเท่านั้น
ooooooo
หลังจากนั้นไม่นาน เฉิด ลุงฉิ่ง และมหาก็เป็นตัวแทนไตรภูมิไปส่งมอบสมบัติจากถ้ำมังกรอมตะทั้ง 117 ชิ้นให้กับรัฐมนตรีต่างประเทศและเจ้าหน้าที่ของประเทศจีน กิจกรรม เหล่านั้น ทั้งสามถ่ายรูปส่งผ่านหน้าจอไอพอด ไปให้ไตรภูมิกับปลายฉัตรดู ที่บ้านพักหรูริมทะเล
"ลุงฉิ่งส่งรูปมาให้ดูแล้วค่ะ" ปลายฉัตรนั่งสบายๆอยู่ในที่พักสุดหรู ข้างๆตัวมีหนังสือเดินทางวางอยู่มากมาย
"ฮืม" ไตรภูมิยื่นหน้าเข้ามาดูในองศาที่ใกล้ ใบหน้าปลายฉัตรเหมือนตั้งใจ
"แค่ฮืมเนี่ยเหรอคะ คุณรู้หรือเปล่า ว่าเขาตื่นเต้นกันมากเลยนะที่จู่ๆก็มีมหาเศรษฐีที่ไหนไม่รู้ส่งมอบสมบัติมูลค่าแสนล้านคืนให้รัฐบาล แถมยังสร้างพิพิธภัณฑ์และออกค่าดูแลให้อีก คุณก็ทำเสียงให้ดีใจกว่านี้อีกสิคะ"
"อื้ม ดีใจ พอหรือยัง" ไตรภูมิทำเสียงสูงขึ้นอีก
ปลายฉัตรขำแล้วหันมาจ้องหน้าไตรภูมิ พลางสาธยายอย่างยืดยาว "นี่ ตอนนี้คุณไม่ต้องแบกรับภาระหน้าที่ แล้วก็ไม่มีใครมาตามล่าคุณอีกแล้วนะคะ คุณไม่ต้องขรึมมากก็ได้ ฉันอยากให้คุณมีความสุข แล้วก็สนุกกับชีวิต นี่ฉันจองตั๋วเครื่องบินเตรียมให้คุณพาเที่ยวตั้งหลายประเทศ แล้วก็หาร้านอาหารอร่อยๆไว้ตั้งเยอะแยะถึงคุณจะกินไม่ได้ แต่ ฉันกินได้ คุณก็ไปนั่งดูฉันกิน แล้วฉันก็จะให้คุณพาไป"
ปลายฉัตรพูดไม่ทันจบ ไตรภูมิก็โน้มตัวเข้ามาจูบแบบไม่ให้ตั้งตัว
"ฉันพูดมากไปหรือเปล่า" ปลายฉัตรอาย
"เปล่า แค่อยากจูบ"
"คุณทำแบบนี้กับฉันได้ แต่ห้ามทำกับผู้หญิงคนอื่นเด็ดขาด อย่าลืมนะว่ากฤชมังกรของจริง ยังอยู่ ที่ฉัน"
"ฉันจะลืมได้ยังไง ถ้ากฤชมังกรของจริงไปอยู่ ที่ถ้ำพร้อมสมบัติชิ้นอื่น ฉันคงจะไม่ได้มานั่งอยู่กับเธอตรงนี้"
"คุณคิดว่าจะมีคนรู้ไหมคะว่า กฤชมังกรที่เรา ให้ไปมันเป็นของปลอม"
"ถึงเขารู้ก็ไม่เป็นไร เพราะสักวันฉันก็ต้องเอาของจริงไปคืนอยู่แล้ว" ไตรภูมิมองหน้าปลายฉัตร "ในวันที่เธอจากฉันไป มันจะเป็นวันที่ฉันจากโลกนี้ ที่ฉันยังอยากมีชีวิตอยู่ก็เพราะเธอ เธอคนเดียวเท่านั้น ที่ทำให้ฉันอยากมีวันพรุ่งนี้ ไม่มีเธอ พรุ่งนี้ก็ไม่มีความหมาย"
"แต่วันพรุ่งนี้ของฉันกับคุณมันต่างกัน หกสิบปีข้างหน้า ฉันคือยายแก่หนังยาน หน้าเหี่ยว อาจจะไม่มีเรี่ยวแรงทำอะไร แต่คุณยังใสหล่อ เด้ง ปากแดงอยู่เหมือนเดิม"
"ไม่ว่าเธอจะเปลี่ยนแปลงไปยังไง ฉันจะอยู่ เคียงข้างเธอ ฉันจะไม่ทอดทิ้งเธอ เหมือนกับที่เธอไม่เคยทิ้งฉัน ขอบคุณที่เธอยืนเคียงข้างฉันตลอดมา ฉันรักเธอนะปลายฉัตร"
"อยากฟังคำนี้มานานแล้ว" ปลายฉัตรยิ้มทั้งน้ำตา
ไตรภูมิบรรจงจูบริมฝีปากปลายฉัตร เป็นจูบ ที่อบอุ่นอ่อนโยนเต็มไปด้วยความรัก และความผูกพัน เกินกว่าสร้อยอักษรใดๆจะบรรยายออกมาได้
ooooooo
- อวสาน -
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น