ตอนที่ 9
ดาวไม่ค่อยสบายใจนักตั้งแต่ได้รับโทรศัพท์ แจ้งข่าวจากลุงเดชว่าพวกสินชัยมีการเคลื่อนไหวผิดปกติ พอกลับจากเที่ยวทะเลกับคุณหญิงรัตนา ฤทธิชัย และอภิชาติในเย็นวันถัดมา ดาวกับจักจั่นรีบเก็บข้าวของเดินทางออกจากบ้านของคุณหญิงรัตนากลับบ้านดอน เสือทันที...
ไม่นานนัก ดาวกับจักจั่นกลับถึงบ้านป้าเนียน ดาวสัมผัสได้ถึงบางอย่างไม่ชอบมาพากล หลังจากเปลี่ยนเป็นชุดนางเสือ สองสาวดีดตัวเข้าป่าหลังบ้านป้าเนียน บ่ายหน้าไปยังทิศทางที่พวกลุงเดชอยู่...
ที่ป่าลึกเขตบ้านดอนเสือ ลุงเดช ไผ่ แสง และสมาชิกโจร ซึ่งทุกคนสวมผ้าคาดหน้ากำลังจะเข้าโจมตีพวกลักลอบตัดไม้ มีเสียงคำรามของสายฟ้าและเสียงร้องของเหยี่ยวสายลมดังประสานกันเหมือนเป็น เสียงเตือน ไผ่หลับตาทำสมาธิอยู่อึดใจ ก่อนจะบอกว่ามีคนมา ลุงเดชสั่งให้ทุกคนหยุดการเคลื่อนไหว แล้วบอกไผ่ไปดูทีว่าเป็นพวกไหน ไผ่ไม่รอช้าดีดตัวหายไปในยอดไม้หนาทึบ โดยมีสายฟ้ากับสายลมตามไปติดๆ
ครู่ต่อมา ไผ่กลับมารายงานลุงเดชว่าเป็นพวกเจ้าหน้าที่ป่าไม้ ลุงเดชสั่งให้ทุกคนเตรียมพร้อมคอยช่วยเหลือเจ้าหน้าที่ แต่ให้ดูอยู่ห่างๆ ถ้าพวกเจ้าหน้าที่ฯได้เปรียบพวกลักลอบตัดไม้ เราก็ไม่ต้องเข้าไปยุ่ง แต่แล้วลุงเดชกับพวกก็ต้องแปลกใจที่เห็นพวกลักลอบตัดไม้ยอมจำนนต่อเจ้าหน้า ที่ฯแต่โดยดี
"ง่ายไป...ข้ารู้สึกว่ามีบางอย่างผิดปกติ"
ลุงเดชจ้องไปยังกลุ่มเจ้าหน้าที่ซึ่งกำลังไล่ต้อนพวกนั้นไปขึ้นรถ ทันใดนั้น เสียงปืนดังสนั่นหวั่นไหวไปทั้งป่า เจ้าหน้าที่ฯล้มตายกันระนาว พวกที่เหลือพากันหลบเข้าที่กำบัง แต่ถูกกระสุนระดมยิงใส่เป็นชุดแทบโงหัวไม่ขึ้น พวกลักลอบตัดไม้สลายตัวไปอย่างรวดเร็วตั้งแต่เสียงปืนนัดแรกดัง ลุงเดชสั่งให้แสงแจ้งคนของเราเตรียมเข้าช่วยเหลือเจ้าหน้าที่ฯ แสงยังไม่ทันจะขยับตัว นางเสือปรากฏตัวขึ้นจากแนวป่าอีกด้าน ร้องตะโกนว่า
"พวกเราบุก...ฆ่าพวกมันให้หมด กฎหมายคิดจะกำจัดนางเสือ นางเสือจะไม่ปล่อยให้ใครรอดไปได้"
สมุนนับสิบของนางเสือดาหน้าออกจากแนวป่ากระหน่ำยิงไปยังเจ้าหน้าที่ฯ ไผ่กับลุงเดชรู้ทันทีว่านั่นเป็นนางเสือตัวปลอม สั่งให้สมาชิกโจรยิงสกัดพวกคนร้ายไว้ เปิดทางให้เจ้าหน้าที่ฯหนีไปก่อน ไผ่กับลุงเดชพุ่งออกไปอีกทางยิงใส่พวกคนร้ายเป็นชุด จังหวะนั้น ดาวกับจักจั่นตามมาสมทบ ดาวเห็นนางเสือตัวปลอมกำลังสาดกระสุนใส่กลุ่มของแสงที่จะเข้าไปช่วยพวกเจ้า หน้าที่ฯ
"ที่แท้นายสินชัยมีแผนสกปรกเล่นงานเรานี่เอง...พี่จะไปจัดการกับนางเสือ" ดาวว่าแล้วดีดตัวไปทันที
จักจั่นพุ่งไปหาแสงอย่างรวดเร็ว ลินจงในคราบนางเสือตัวปลอมเห็นนางเสือตัวจริงมา สั่งสมุนล่าถอย ดาวไม่รามือง่ายๆดีดตัวตามไปติดๆแสงกับสมาชิกโจรบุกเข้าหาพวกคนร้ายยิง ต่อสู้กันอย่างดุเดือด จังหวะหนึ่ง คนร้ายยิงจรวดอาร์พีจีใส่กลุ่มของแสง จักจั่นเห็นพ่อกำลังจะถูกจรวดยิงใส่ พุ่งผลักเขาพ้นทางแต่ตัวเองกลับโดนจรวดอย่างจัง เสียงระเบิดดังสนั่น ร่างของจักจั่นกระเด็นกระแทกต้นไม้ลงมานอนแน่นิ่งไม่หายใจ
เสียงสายฟ้าคำรามก้องป่า ดาวเหมือนจะสัมผัสลางร้ายได้ หยุดตามล่านางเสือตัวปลอม ดีดตัวกลับไปยังจุดที่เกิดการระเบิด พอเท้าของดาวแตะพื้นต้องตกใจแทบช็อก เห็นร่างของจักจั่นนอนนิ่งไม่ไหวติงอยู่ในอ้อมกอดแสง ร่างกายของจักจั่นไม่มีส่วนไหนมีรอยบาดแผล ดาวปราดเข้าไปหา เห็นน้ำตาของลูกผู้ชายอาบแก้มแสง เธอรู้ทันทีว่าจักจั่นตายแล้ว ลุงเดช เห็นภาพนั้นแล้วเบือนหน้าหนี ไผ่ถึงกับเข่าอ่อน น้ำตาไหลพราก
"พระท่านให้พรแล้ว...ทำไมๆ..."
ดาวโกรธเกรี้ยวต่อว่าฟ้าดินว่าทำไมต้องพรากจักจั่นไปด้วย ทันใดนั้น ดาวได้ยินเสียงพระธุดงค์พูดว่า
"ร่างกายของสีกาผู้นี้บอบช้ำเกินไป วิญญาณไม่สามารถอาศัยอยู่ได้ แต่วิญญาณยังไม่ดับสูญ ต้องรีบหาร่างอื่นให้วิญญาณอยู่ก่อน ก็จะสามารถช่วยชีวิตของสีกาผู้นี้ได้ จากนั้นก็เอาร่างสีกาผู้นี้ไปเก็บไว้ในถ้ำใกล้กับที่ที่พวกเจ้าพบอาตมา ที่เหลือแล้วแต่เวรกรรม"
ดาวผุดลุกขึ้นยืนด้วยความดีใจ ร้องเอะอะว่าจักจั่นยังไม่ตายๆ ทุกคนมองดาวอย่างงุนงง เพราะไม่มีใครได้ยินเสียงพระธุดงค์นอกจากเธอ เสียงพระธุดงค์ดังขึ้นอีกว่า ช้าไม่ได้แล้ว วิญญาณของสีกาผู้นี้มีเวลาแค่อึดใจเดียวเท่านั้น พระธุดงค์พูดยังไม่ทันจบ ดาวโวยวายว่าอยู่ในป่าแบบนี้เธอจะไปหาร่างที่ไหนให้จักจั่น
เสียงพระธุดงค์เตือนสติดาวว่า "ตั้งสมาธิให้ดี โยมมีจิตใจแกร่งกล้า โยมได้รับพรจากสวรรค์ โยมสามารถแบ่งร่างกายของโยมให้วิญญาณอาศัยได้ กายของโยมสามารถรับวิญญาณได้สองดวง...สมาธิๆ"
เสียงพระธุดงค์ค่อยๆหายไป ดาวได้สติ นั่งหลับตาทำสมาธิ ทุกคนต่างตะลึงเมื่อเห็นแสงเรืองรองจากร่างของจักจั่นค่อยๆรวมตัวกันเคลื่อน ไปยังร่างดาวที่นั่งหลับตาอยู่ แล้วหายเข้าไปในตัวดาวจนหมด
เสียงจักจั่นพูดออกมาจากร่างดาว "โห...ทำไมหน้าตาเศร้ากันหมด มีอะไรเหรอ"
แต่พอเธอเห็นร่างตัวเองอยู่ในอ้อมแขนของพ่อก็ร้องโวยวายว่าเกิดอะไรขึ้น ดาวต้องปลอบจักจั่นว่าใจเย็นๆก่อน ทุกอย่างจะดีเอง แล้วเธอจะเล่าทุกอย่างให้ฟังทีหลัง แต่ตอนนี้ขอให้จักจั่นรู้แต่เพียงว่าจักจั่นจะมีร่างใหม่ ลืมร่างเก่าไปก่อนและต้องเชื่อฟังเธอ ไว้ใจเธอ ทำตามที่เธอบอกทุกอย่าง
"ก็ได้...ร่างใหม่ก็ได้ เอาสวยๆนะ" จักจั่นไม่วายพูดติดตลก
ทุกคนต่างหัวเราะทั้งน้ำตา ดาวบอกให้ไผ่เอาร่างของจักจั่นไปไว้ที่ถ้ำในหุบเขาที่พวกเราพบพระธุดงค์ จัดคนเฝ้าไว้ไม่ให้ใครแตะต้องเด็ดขาด แสงจะเป็นคนเฝ้าจักจั่นเอง แล้วสั่งให้ไผ่อุ้มน้องไป ดาวสบายใจเรื่องจักจั่นไปเปลาะหนึ่ง ส่วนเรื่องนางเสือตัวปลอม เธอไม่ปล่อยไว้แน่...
ขณะที่นั่งรถออกจากป่ากลับบ้านป้าเนียน ลุงเดชถามดาวว่าถ้าอยากจะคุยกับจักจั่น เขาจะต้องทำอย่างไร ดาวบอกให้ลุงเดชคุยได้เลย ถึงแม้วิญญาณของจักจั่นจะอยู่ในร่างของเธอ แต่ก็สามารถตอบเป็นเสียงของจักจั่นออกมาให้ได้ยินได้โดยไม่ต้องผ่านเธอ ลุงเดชโล่งใจ ที่ดาวไม่ต้องพูดแทนจักจั่น ดาวยิ้ม
"ถ้าเป็นแบบนั้น คนคงคิดว่าหนูบ้าไปแล้ว อีกอย่าง จะทำงานไม่ได้ จะเป็นผลร้ายมากกว่า"
ลุงเดชเป็นกังวลว่าจะบอกเรื่องนี้กับป้าเนียนอย่างไรดี ดาวแนะให้บอกความจริง เพราะจักจั่นยังอยู่กับเรา ไม่ได้จากไปไหน แต่เธอหนักใจว่าจะบอกเรื่องจักจั่นกับฤทธิชัยและอภิชาติอย่างไรมากกว่า เพราะถ้าไม่บอกกล่าวกัน เกิดจักจั่นได้ร่างใหม่โดยที่ฤทธิชัยกับอภิชาติไม่รู้ความจริง ต้องวุ่นวายแน่ๆ
ooooooo
สมุนของสินชัยเริ่มสร้างความปั่นป่วนในหมู่บ้านดอนเสือเป็นระยะๆบ่ายวันนี้ ก็เช่นกันพวกที่เคยลวนลามจันจิราที่ท่ารถบ้านดอนเสือ ตามมาหาเรื่องเธอถึงสถานีอนามัย ป้าเนียนเข้าขวางขู่ว่าถ้าไม่เลิกยุ่งกับหลานสาวของเธอ ถ้าเกิดเจ็บป่วยเป็นไข้ขึ้นมาเธอจะไม่รักษาให้ พวกนั้นต่างหัวเราะร่วน
"ป้าเนียน ป้าอย่าซ่ามาก เจ้านายฉันกำลังจะเอาหมอมาจากกรุงเทพฯ ระวังจะไม่มีงานทำ"
"พวกเอ็งก็อย่าซ่ามาก ข้าจะตั้งกลุ่มอาสา คอยสอดส่องพวกเอ็ง"
ป้าเนียนต่อปากต่อคำแถมด่าไม่เลี้ยง พวกสมุนเถียงสู้ไม่ได้ ตบป้าเนียนฉาดใหญ่จนเซถลาแล้วจะตามไปตบซ้ำ ไผ่เข้ามาขวางไว้ เอาปืนจ่อหัวไอ้คนชั่วที่ทำร้ายคนแก่ แล้วต้อนพวกนั้นออกมาหน้าสถานีอนามัย ไม่อยากกระทืบใครในนั้นเกรงจะทำให้ข้าวของเสียหาย ไผ่อัดพวกนั้นสะบักสะบอม ส่วนสมุนที่บังอาจตบหน้าป้าเนียน เขาจับแขนข้างที่ตบป้าเนียนหักสองท่อน สมุนคนนั้นร้องลั่นด้วยความเจ็บปวด
"เอ็งพาพวกเอ็งกลับไป รอหมอที่เจ้านายเอ็งเอามาจากกรุงเทพฯ ป้าเนียนคงไม่รักษาเอ็งหรอก"
ไผ่ชี้หน้าพวกสมุนอย่างเอาเรื่อง พวกนั้นรีบประคองเพื่อนที่แขนหักออกไป จันจิราพยุงป้าเนียนตามออกมาหน้าสถานีอนามัย ไผ่เห็นป้าเนียนดูเหนื่อยๆ เลยชวนสองป้าหลานกลับบ้าน...
อีกฟากหนึ่งของบ้านดอนเสือ อภิชาติกับฤทธิชัยขับรถจากกรุงเทพฯกะจะมาเซอร์ไพรส์ดาวกับจักจั่น แต่ต้องเจอเรื่องเซอร์ไพรส์เสียเองเมื่อฤทธิชัยได้รับโทรศัพท์จากท่านรองฯ ก้องเกียรติว่านางเสือฆ่าเจ้าหน้าที่ป่าไม้ขณะบุกจับพวกลักลอบตัดไม้ และสั่งให้เขาไปสอบปากคำเจ้าหน้าที่ป่าไม้ที่รอดตาย ซึ่งตอนนี้นอนรักษาตัวอยู่ที่โรงพยาบาลบ้านดอนเสือ อภิชาติสีหน้าเคร่งเครียด หักพวงมาลัยรถเลี้ยวไปยังโรงพยาบาลทันที...
ขณะเดียวกัน ที่ออฟฟิศของสินชัยในกรุงเทพฯ สินชัย นายทอม และลินจงกำลังดื่มฉลองให้กับแผนการที่สำเร็จด้วยดี ข่าวนางเสือฆ่าเจ้าหน้าที่ป่าไม้เป็นข่าวเด็ดของทีวีทุกช่อง สินชัยชมลินจงว่าทำงานได้ดีเยี่ยมแล้วรับปากว่าจะตบรางวัลให้เธออย่างงาม...
ในเวลาต่อมา อภิชาติกับฤทธิชัยมาถึงหน้าโรงพยาบาล พอนักข่าวเห็นผู้กองหนุ่มเท่านั้น ต่างกรูกันเข้ามายิงคำถามจนฟังไม่ได้ศัพท์ ฤทธิชัยอ้างว่ายังตอบอะไรตอนนี้ไม่ได้ ขอฟังคำให้การของเจ้าหน้าที่ป่าไม้ที่รอดชีวิตก่อน แล้วเดินแหวกกลุ่มนักข่าวขึ้นไปบนตัวอาคารโรงพยาบาล ตรงไปที่ห้องพักฟื้นของเจ้าหน้าที่ป่าไม้สอบถามถึงเรื่องที่เกิดขึ้น ได้ความว่า นางเสือเป็นคนบุกฆ่าเจ้าหน้าที่ฯจริงอย่างที่ท่านรองฯ
ก้องเกียรติบอก
หลังสอบปากคำเสร็จ ฤทธิชัยกับอภิชาติเดินออกจากตัวอาคารลงมา เจอนักข่าวกลุ่มเดิมกรูเข้าหาอีกส่งเสียงแข่งกันถามเซ็งแซ่ ฤทธิชัยมองผ่านกลุ่มนักข่าวไปเห็นดาวจอดรถจี๊ปรออยู่ สองหนุ่มรีบฝ่าวงล้อมของนักข่าวโดดขึ้นรถจี๊ป ดาวรีบบึ่งออกไปอย่างรวดเร็ว อภิชาติไม่เห็นจักจั่นมาด้วยก็ถามหา
ดาวหน้าเครียดขึ้นมาทันที "จักจั่นตอนนี้อยู่ในป่าดอนเสือค่ะ...คืนนี้ดึกแล้ว ไว้พรุ่งนี้ดาวจะพาไปหาจักจั่นน่าจะเหมาะกว่า...เจอกันที่บ้านป้าเนียนตอน เก้าโมงนะคะ"
"แล้วคืนนี้ คุณดาวจะไม่พาเราไปเที่ยวไหนหรือครับ" ฤทธิชัยอ้อน
ดาวขอเป็นพรุ่งนี้ดีกว่า อภิชาติกับฤทธิชัยต่างมองท่าทางเครียดๆของดาวอย่างสงสัย...
ด้านไผ่พาป้าเนียนกับจันจิรากลับบ้าน เจอลุงเดชรออยู่ก่อนแล้ว ป้าเนียนแนะนำจันจิราให้รู้จักกับลุงเดช พอไม่เห็นดาวกับจักจั่นอยู่แถวนั้น ป้าเนียนถามว่ากลับมาหรือยัง จันจิราอยากเจอสองสาวเต็มแก่แล้ว
"กลับมาแล้ว แต่ออกป่าอาจจะไปหาไอ้แสงกับแม่พรมั้ง" ลุงเดชว่าแล้วมองสบตากับไผ่
"เออๆดีแล้ว พูดถึงป่า จริงอย่างที่ข่าวออกมาหรือเปล่าว่านางเสือฆ่าเจ้าหน้าที่ฯ"
"ผมว่า ไอ้พวกลักลอบตัดไม้มันสร้างสถานการณ์ให้ เจ้าหน้าที่ฯออกตามล่าพวกนางเสือ"
"จันได้ยินป้าพูดถึงเรื่องนางเสือ มีใครเคยเห็นบ้างไหมคะ"
"ไม่มีใครเคยเห็นหรอก พวกที่เห็นนางเสือส่วนมากมักจะเป็นคนชั่วที่สมควรตาย" ไผ่พูดอย่างมีอารมณ์ จันจิราอดสงสัยกับน้ำเสียงของไผ่ไม่ได้...
ผ่านไปพักใหญ่ ดาวขับรถพาฤทธิชัยกับอภิชาติมาส่งโรงพยาบาลบ้านดอนเสือ ย้ำว่าพรุ่งนี้อย่าลืมนัดแล้วขับรถทะยานออกไปอย่างรวดเร็ว สองหนุ่มสงสัยกับท่าทีร้อนรนผิดปกติของดาว แต่ยังไม่ทันจะพูดอะไรกัน มีเสียงเอะอะดังมาจากด้านในอาคารโรงพยาบาล เห็นเจ้าหน้าที่ป่าไม้ระดับสูงจากกรุงเทพฯกับพวกนักข่าวส่งเสียงเอะอะกัน อยู่ ฤทธิชัยรีบชวนอภิชาติขึ้นรถ ขับออกไปทันที
"เอาอย่างไรดี ค้างนี่หรือกลับกรุงเทพฯ"
"กลับกรุงเทพฯดีกว่า พักที่นี่คงไม่พ้นพวกนักข่าว ฉันอยากกลับไปนอนสบายๆที่คอนโดฯ"
ooooooo
ถึงเวลาตามนัด ดาวขับรถจี๊ปพาอภิชาติกับฤทธิชัยตรงเข้าป่าได้สักพัก จอดรถหลบใต้ต้นไม้ใหญ่ ชวนสองหนุ่มเดินเท้าต่อ สมาชิกโจรที่คอยเฝ้าระวังอยู่ แถวนั้น รีบวิ่งไปที่ถ้ำซึ่งเก็บร่างของจักจั่น รายงานต่อแสงว่าดาวพาคนมาสองคน แสงรีบบอกให้สมาชิกโจรทั้งหมดหลบไปก่อน ส่วนตนเองยืนรีๆรอๆอยู่หน้าถ้ำ...
ดาวพาฤทธิชัยกับอภิชาติมาถึงหุบเขา ตัดสินใจหยุดเดินแล้วหันมาบอกสองหนุ่มว่ามีเรื่องไม่น่าเชื่อจะเล่าให้ฟัง ขอให้ทั้งคู่พยายามเข้าใจสิ่งที่เธอจะบอกด้วย ฤทธิชัยเดินเข้ามาใกล้หญิงสาว
"ผมกับอภิชาติพอจะรู้สึกเหมือนกันว่าต้องมีอะไรบางอย่างเกิดขึ้น แต่ไม่ว่าจะเป็นเรื่องอะไร เราต้องเชื่อคุณดาวอยู่แล้วครับ โดยเฉพาะผม" ฤทธิชัยว่าแล้วมองสบตาเธออย่างลึกซึ้ง
"ผู้กองกับคุณอภิชาติต้องสัญญาก่อนว่าจะต้องเก็บเรื่องนี้ไว้เป็นความลับที่สุด"
"คุณดาวน่าจะรู้ใจผมดีอยู่แล้ว ผมขอบอกตรงนี้ว่าผมพร้อมที่จะฟังและพร้อมที่จะทำทุกอย่างเพื่อคุณ"
ฤทธิชัยจับมือทั้งสองข้างของหญิงสาวขึ้นมากุม ดาวเห็นสายตาที่เต็มไปด้วยความจริงใจของเขาแล้วข่มความรู้สึกไม่ไหว โผเข้าซบอกเขา เรื่องที่เกิดขึ้นกับจักจั่นก็พรั่งพรูออกจากปากดาว...
ครู่ต่อมา ฤทธิชัยกับอภิชาติมายืนอยู่หน้าร่างไร้วิญญาณของจักจั่นในถ้ำลึกกลางหุบเขา อภิชาติค่อยๆทรุดตัวลงข้างแท่นวางร่างจักจั่น เอื้อมมือมากุมมือเธอไว้ด้วยสีหน้าเศร้า ก่อนจะลุกขึ้นหันมาทางดาว
"ไม่น่าเชื่อจริงๆ แล้วตอนนี้วิญญาณของคุณจักจั่นอยู่ที่ไหนครับ"
"คือ...อยู่ที่ดาวค่ะ" ดาวว่าแล้วส่งเสียงเรียกจักจั่น
เสียงจักจั่นทักทายอภิชาติกับฤทธิชัยดังออกมาจากร่างของดาว สองหนุ่มถึงกับอึ้งไม่อยากจะเชื่อว่าเป็นเรื่องจริง ดาวเปิดทางให้จักจั่นใช้ร่างกายของเธอสัมผัสพูดคุยกับอภิชาติจนเขาแน่ใจว่า วิญญาณจักจั่นอยู่ในร่างของเธอจริงๆจากนั้นดาวก็กลับเป็นตัวเองอีกครั้ง อภิชาติบ่นอุบว่าเป็นแบบนี้เขาคงไม่ได้คุยกับจักจั่น ฤทธิชัยต้องจองดาวไว้คนเดียวแน่ๆแล้วถามดาวว่าจะรู้ได้อย่างไรว่าใครเป็นใคร
"ดาวเป็นร่างเอก จักจั่นจะปรากฏได้ต่อเมื่อดาวเปิดทางให้เท่านั้นค่ะ เวลาคุยตามปกติก็จะได้ยินแต่เสียงของจักจั่นเท่านั้น"
"ค่อยยังชั่วหน่อย ไม่อย่างนั้นพวกเรางงตายเลย" ฤทธิชัยถอนใจโล่งอก
"ไม่ใช่งงอย่างเดียวหรอกค่ะ ร่างกายของดาวจะอ่อนแรงลงทุกครั้งที่จักจั่นใช้ร่างดาวปรากฏตัว"
"ขั้นต่อไปจะเป็นอย่างไรครับ" ฤทธิชัยรอฟังอย่างตั้งใจ
"พระท่านบอกว่า มีร่างใหม่ของจักจั่นที่เคยทำบุญร่วมกันมา เมื่อถึงเวลาก็จะรู้เองค่ะ"
ดาวว่าแล้วชวนสองหนุ่มกลับ ทั้งสามคนเดินออกมาหน้าถ้ำเจอแสงกับสมพรพอดี ดาวแนะนำให้ฤทธิชัยกับอภิชาติ รู้จักพ่อแม่ของจักจั่นและไผ่ แล้วขอร้องให้สองหนุ่มไปรอที่รถก่อน เธอจะให้จักจั่นคุยกับพ่อแม่ พอสองหนุ่มไปพ้นสายตา จักจั่นในร่างดาวโผกอดพ่อกับแม่แน่น ต่างปลอบใจซึ่งกัน และกัน...
ระหว่างขับรถกลับบ้านป้าเนียน ดาวเล่าเพิ่มเติมเกี่ยวกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นให้ฤทธิชัยกับอภิชาติฟังว่า แสงกับลุงเดชพยายามจะเข้าไปช่วยเจ้าหน้าที่ฯ พวกคนร้ายใช้จรวดอาร์พีจียิงใส่แสงพ่อของจักจั่น เธอกับจักจั่นไปถึงพอดี จักจั่นเลยเอาตัวกระแทกพ่อออกไป ตัวเองเลยรับระเบิดแทน อภิชาติถึงบางอ้อทันที
"ผมพอจะเข้าใจแล้วว่าทำไมจักจั่นถึงยังไม่ตาย อาจเป็นเพราะเธอเสียสละชีวิตช่วยบุพการีนี่เอง"
"แล้วใช่พวกนางเสือตามข่าวลือหรือเปล่าครับ"
ดาวไม่ยอมบอกความจริงกับฤทธิชัย กลับบอกไม่รู้ว่าใครเป็นใครเพราะตอนนั้นชุลมุนวุ่นวายไปหมด ส่วนเรื่องนี้จะเกี่ยวข้องกับสินชัยหรือเปล่า เอาไว้คิดกันวันหลังดีกว่า ตอนนี้เธอเป็นห่วงแต่เรื่องของจักจั่น
"คุณดาวจะทำอย่างไรต่อไปครับ"
"ดาวรู้สึกว่าจะต้องเข้ากรุงเทพฯค่ะ ปัญหาก็คือถ้าเข้ากรุงเทพฯแล้วไม่ไปหาคุณอาหญิง คุณอาหญิงทราบเข้าจะต้องเสียใจและถ้าไปหาคุณอาหญิง ดาวต้องบอกความจริงกับท่านค่ะดาวไม่กล้าปิดท่านหรอกค่ะ"
ฤทธิชัยอาสาจะไปเกริ่นเรื่องดาวจะเข้ากรุงเทพฯให้คุณอาหญิงฟังก่อน แล้วค่อยหาทางบอกเรื่องจักจั่นกับท่านทีหลัง ดาวแปลกใจว่าพอพูดถึงกรุงเทพฯ ทำไมเธอรู้สึกเหมือนเห็นทะเล อภิชาติตั้งข้อสังเกตว่าอาจจะมีบางอย่างนำทางดาวให้ไปพบกับร่างใหม่ของ จักจั่นก็ได้ ดาวเองก็ไม่แน่ใจ
"ณ เวลานี้แน่ใจหรือไม่แน่ใจไม่สำคัญแล้วครับ เอาตามความรู้สึกของคุณดาวดีกว่า" ฤทธิชัยแนะ
ทั้งสามคนตกลงใจกันว่าจะไปทะเล ฤทธิชัยนัดจะมารับดาวที่บ้านป้าเนียนวันพรุ่งนี้
ooooooo
ดาวถอนใจโล่งอกที่ป้าเนียนกับจันจิราฟังเรื่องที่เกิดขึ้นกับจักจั่นแล้ว สามารถรับเรื่องราวได้ไม่ยากโดยเฉพาะป้าเนียนกลับใช้โอกาสนี้ขอให้จักจั่น ใบ้หวยเสียเลย จักจั่นปฏิเสธว่าไม่ได้ ขืนบอกเดี๋ยวถูกลงโทษวิญญาณไม่ได้กลับร่าง ลุงเดชกับไผ่ฟังไปยิ้มไป
"ดาวอยากให้ทุกคนเก็บเรื่องนี้ไว้เป็นความลับที่สุด ป้าเนียนอย่าเผลอไปเม้าท์กับใครไม่ได้นะจ๊ะ เดี๋ยวคนมาดักรอหนูขอหวยกับจักจั่นล่ะก็...ยุ่งแน่ๆ" ดาวพูดติดตลกเพื่อไม่ให้เรื่องจักจั่นดูเคร่งเครียดเกินไป
ป้าเนียนรับรองว่าจะไม่เอาเรื่องนี้ไปเม้าท์เด็ดขาด...
ลุงเดชไม่ค่อยสบายใจนักเมื่อรู้ว่าฤทธิชัยกับอภิชาติรู้เรื่องจักจั่น ถามดาวว่าสองหนุ่มสงสัยหรือเปล่าที่ดาวอยู่ในเหตุการณ์ตอนเจ้าหน้าที่ป่าไม้ ถูกนางเสือโจมตี ดาวพยักหน้า
"ผู้กองกับคุณอภิชาติเป็นคนฉลาด น่าจะสงสัยอยู่แล้วว่าดาวเป็นนางเสือ ตั้งแต่เพชรของนายสินชัยถูกปล้น เพียงแต่ยังไม่มีหลักฐานเท่านั้น...ตอนแรก หลังจากกลับมาถึงบ้านดอนเสือแล้ว ดาวคิดว่าจะอยู่ห่างจากผู้กองกับคุณอภิชาติให้มากที่สุด แต่ก็มีเรื่องเกิดขึ้นกับจักจั่นเสียก่อน ทั้งสองคนนั่นจะต้องถามถึงจักจั่นทุกครั้งที่เจอดาว เป็นไปไม่ได้ที่จะไม่บอกความจริง"
ลุงเดชกับไผ่ต่างมีสีหน้ากังวล ดาววางแผนไว้ว่าเมื่อใดที่จักจั่นได้ร่างใหม่เรียบร้อย เธอจะออกตามล่านางเสือปลอมให้ได้ พวกมันจะต้องชดใช้ ดาวตาวาวด้วยความแค้น...
ในเวลาเดียวกัน ฤทธิชัยกับอภิชาติแวะไปโรงพยาบาลบ้านดอนเสือเยี่ยมเจ้าหน้าที่ฯที่ได้รับบาด เจ็บอีกครั้ง คำให้การ ของเจ้าหน้าที่ฯยังยืนยันว่านางเสือทำร้ายพวกตน อภิชาติไม่เชื่อว่านางเสือเป็นคนทำ
"ฉันเองก็ไม่เชื่อ แต่มีบางอย่างที่ทำให้ฉันต้องคิด เพราะว่าคุณดาวกับคุณจักจั่นไปอยู่ในเหตุการณ์ด้วย...ฉันก็ได้แค่คิดไม่กล้า ยืนยันว่าใช่ตัวปลอมหรือเปล่า นอกจากว่าฉันจะเห็นด้วยตา"
"โอเค...ข้ามเรื่องนั้นไปก่อน...สมมติว่าเป็นนางเสือปลอมแล้วไง"
"คุณดาวกับคุณจักจั่น แม้กระทั่งคุณอาหญิง ชื่นชมนางเสือเช่นเดียวกับพวกเรา ไม่มีทางที่คุณดาวจะเป็นศัตรูกับนางเสือจนกระทั่งคุณจักจั่นต้องกลายเป็นแบบ นี้"
"โว่ว...นั่นก็หมายความว่าที่คุณดาวช่วยเจ้าหน้าที่ เพราะคุณดาวเป็นนางเสือจริงเล่นงานนางเสือปลอม"
"นั่นแหละคือเรื่องที่ฉันสงสัย" ฤทธิชัยว่าแล้วนิ่งเงียบไปเช่นเดียวกับอภิชาติ...
พรุ่งนี้ฤทธิชัยมีนัดไปรับดาวแต่เช้า จึงตัดสินใจค้างคืนที่นี่ เข้าพักบังกะโลหลังเก่าที่เคยถูกสมุนของสินชัยลอบทำร้าย ฤทธิชัยอ้างกับอภิชาติว่าที่นี่ชัยภูมิดีเหมาะแก่การตั้งรับ แล้วเหน็บเพื่อนว่าถ้าพวกคนร้ายลอบโจมตีเขาอีก รีบมาให้เร็วกว่าครั้งที่แล้วหน่อย อภิชาติยิ้ม เดินแยกไปพักบังกะโลหลังเดิมเช่นกัน...
ตกค่ำ ดาวดีดตัวเข้าป่าหลังบ้านป้าเนียนแวะล่ำลาสายฟ้าและสายลม พรุ่งนี้เธอต้องจากบ้านดอนเสืออีกครั้งและฝากสายลมกับสายฟ้าดูแลร่างของ จักจั่นแทนเธอด้วย อย่าให้ใครเข้าไปยุ่งเด็ดขาด สายลมกับสายฟ้าส่งเสียงร้องขึ้นพร้อมกันราวกับรับคำ...
ในเวลาเดียวกัน สมุนของสินชัยล้อมบังกะโลที่พักของอภิชาติไว้ แต่เจ้าตัวเตรียมพร้อมรับมืออยู่แล้ว คว้ามือถือ ขึ้นมาโทร.หาฤทธิชัย พอได้ยินเสียงสัญญาณโทร.ติดก็กดวางสาย
"ไอ้ชัย หวังว่านายคงได้ยินนะเพื่อน"
ทนายหนุ่มกระชับปืนในมือแน่น จ้องเขม็งไปยังประตูห้องนอน ทันใดนั้น ประตูถูกถีบโครม เห็นเงาดำกรูกันเข้ามา อภิชาติไม่รอช้าสาดกระสุนใส่ไม่ยั้ง พวกนั้นล้มคว่ำ ทุกอย่างเงียบสนิท พลันมีร่างหนึ่งพรวดเข้ามา อภิชาติตวัดปืนเล็ง แต่ต้องชะงักเมื่อเห็นว่าเป็นนางเสือ นางเสือปลอมได้ที ยิงใส่เป็นชุด
อภิชาติพุ่งหลบได้อย่างเฉียดฉิว พอโผล่หัวขึ้นมามองอีกที เห็นหลังนางเสือไวๆพุ่งออกนอกหน้าต่างด้านหลังบังกะโลที่พัก อภิชาติขยับจะตาม ฤทธิชัยมาถึงพอดี ถามด้วยความเป็นห่วงว่าเป็นอะไรหรือเปล่า
"นางเสือ" อภิชาติพูดแค่นั้นก็พุ่งไปตามทิศทางที่นางเสือปลอมวิ่งหนี
ฤทธิชัยรีบตามติด อภิชาติไล่ตามนางเสือมาถึงลานเล็กๆแห่งหนึ่ง พวกคนร้ายกรูกันออกมาจากพุ่มไม้ล้อมเขาไว้ อภิชาติ รู้ทันทีว่าถูกล่อให้มาติดกับ มีเสียงปืนดังขึ้นจากด้านหลัง พวกคนร้ายล้มคว่ำไปหลายคนด้วยฝีมือของฤทธิชัย อภิชาติพุ่งหลบหลังต้นไม้ใหญ่โดยมีฤทธิชัยดีดตัวตามมาติดๆ สองหนุ่มสาดกระสุนใส่ฝ่ายตรงข้ามอุตลุด นางเสือปลอมยืนดูเหตุการณ์อยู่ ไม่ห่าง สักพักโบกมือ พวกคนร้ายล่าถอยทันที
"พวกมันถอยไปหมดแล้ว...กลับดีกว่า" ฤทธิชัยว่าแล้วเดินนำอภิชาติกลับที่พัก
นางเสือปลอมรอจนสองหนุ่มเดินลับสายตา หันหลังจะกลับ แต่เจอดาวในคราบนางเสือยืนขวางทางอยู่ ทั้งสองเข้าต่อสู้กันอย่างดุเดือด ทีแรกนางเสือปลอมดูจะต้านดาวได้ แต่แล้วกลับถูกเธอฟาดฝ่ามือใส่หน้าอย่างจัง เห็นรอยกรงเล็บปรากฏที่แก้มนางเสือปลอมเป็นแนวยาว นางเสือปลอมสู้ไม่ได้ ขยับจะหนี ดาวไม่ปล่อยโอกาสให้หลุดลอย ตวัดมีดสั้นใส่ มีดปักกลางอกนางเสือปลอมล้มตึง
"แกคิดฆ่าน้องสาวฉัน ฉันจะจัดการกับพวกแกให้หมด"
พวกสมุนกรูกันออกมาจากพุ่มไม้ ล้อมกรอบดาวไว้ ดาวหมุนตัวสะบัดมือออกไป มีดสั้นหลายเล่มพุ่งตัดขั้วหัวใจพวกนั้นอย่างแม่นยำ ดาวจ้องดูพวกนั้นล้มลงขาดใจตายด้วยความสะใจ...
ด้านอภิชาติยังแปลกใจไม่หายว่าทำไมครั้งนี้เขาถึงถูกลอบทำร้าย แทนที่จะเป็นฤทธิชัย เขาคาดว่าสินชัยกำลังปรับแผนใหม่ โดยหันมาเล่นงานคนใกล้ชิดฤทธิชัยแทน
ooooooo
ฤทธิชัยกับอภิชาติมารับดาวที่บ้านป้าเนียนแต่เช้า ฤทธิชัยแจ้งกับดาวว่า
"ผมเรียนให้คุณอาหญิงทราบเมื่อคืน ท่านเลยจัดบ้านพักที่ชายทะเลไว้ให้เรียบร้อย แล้วจะไปรอพบคุณดาวกับเราที่นั่นเลยครับ"
ดาวขอบคุณเขามากที่ช่วยเป็นธุระให้ ทั้งสามคนบ่ายหน้าไปยังบ้านพักริมทะเลแห่งนั้นทันที...
พอนายทอมได้รับรายงานว่านางเสือตัวปลอมกับพวกตายยกชุดไปแล้วเมื่อคืน รีบตรงมาหาสินชัยที่บ้านของเขาด้วยความไม่พอใจ ตำหนิสินชัยที่ส่งลินจงไปตาย แต่พอนักฆ่าสาวจากฮ่องกงปรากฏตัวขึ้น นายทอมถึงกับพูดไม่ออก สินชัยอธิบายว่านางเสือปลอมชุดนั้นเป็นเพียงเด็กที่ลินจงจัดมาเพื่อขยายการ ทำงานของนางเสือ แล้วหันไปบอกลินจงว่าต้องหาคนมีฝีมือดีกว่านี้มาทดแทน
"ความจริงคนที่ฉันจัดมาถือว่าเป็นมือมีระดับของเราทีเดียว แสดงว่านางเสือมีฝีมือสูงมาก"
"เราส่งไปเล่นงานอภิชาติจะไปเจอนางเสือได้อย่างไร"
"ชะตาขาดพอดีมั้ง ของแบบนี้ไม่มีใครรู้ บทจะซวยก็ซวย อีกอย่างที่แก้มศพมีรอยกรงเล็บเสือ แสดงว่านางเสือส่งข้อความมาถึงคุณด้วย...นางเสือรู้ว่าคุณอยู่เบื้องหลังและ กำลังตามล่าคุณ"
"งั้นมันกับผมก็ต้องตายกันไปข้างหนึ่ง...รีบจัดหาคนของคุณมาเพิ่มให้เร็ว ที่สุด...นางเสือกำลังจะออกอาละวาดหนักแล้ว" สินชัยสั่งเสียงเครียด...
ขณะขับรถไปบ้านพักชายทะเลของคุณหญิงรัตนา ฤทธิชัยเล่าให้ดาวฟังว่าเมื่อคืนเขากับอภิชาติถูกนางเสือเล่นงาน อภิชาติคิดว่าน่าจะเป็นนางเสือปลอมมากกว่า ฤทธิชัยเสียดายที่ไม่มีหลักฐานยืนยัน แต่เขาจะหาความจริงเรื่องนี้ให้ได้ ดาวเองก็ไม่เชื่อว่านางเสือจะทำแบบนั้น...
ไม่นานนัก ดาว ฤทธิชัยกับอภิชาติมาถึงบ้านพักริมทะเล พบว่าคุณหญิงรัตนามารออยู่ก่อนแล้ว ดาวพยายามเล่าเรื่องจักจั่นอย่างนิ่มนวลที่สุดเท่าที่จะทำได้ แต่คุณหญิงรัตนาฟังเรื่องเหลือเชื่อเรื่องนี้แล้วถึงกับเป็นลมจับ ดาวกับสองหนุ่มต้องช่วยกันหายาดมมาอังจมูกให้ พอเธอรู้สึกตัวก็ยิ้มเจื่อน
"ตายแล้ว...นึกไม่ถึงจริงๆ อาว่าอาก็แกร่งเหมือนกันนะ น่าสงสารจักจั่น"
แต่พอรู้จากดาวว่าจักจั่นไม่ได้เป็นอะไร สบายดีอยู่ในร่างของเธอ คุณหญิงรัตนาเบาใจขึ้นมาก อวยพรให้จักจั่นหาร่างใหม่ได้เร็วๆ ดาว ฤทธิชัยกับอภิชาติต่างยิ้มอย่างโล่งใจที่คุณอาหญิงไม่เป็นอะไรมาก...
หลังจากกินมื้อกลางวันที่ร้านอาหารริมหาดกันอย่าง อิ่มหนำ ฤทธิชัยกับดาวขอเดินย่อยอาหาร ปล่อยให้อภิชาติพาคุณหญิงรัตนากลับไปพักผ่อนที่บ้านพักริมทะเล ขณะดาวกับฤทธิชัยกำลังเดินเล่นไปตามชายหาด ได้ยินเสียงเด็กๆร้องเอะอะอยู่ริมทะเล ทั้งคู่รีบวิ่งไปหาเด็กกลุ่มนั้น ดาวถามว่าเกิดอะไรขึ้น
"คนบ้าจมน้ำ" หนึ่งในกลุ่มเด็กๆร้องบอก
ฤทธิชัยมองไปยังผืนน้ำเห็นห่วงยางลอยตามแรงคลื่น แต่ไม่เห็นใครอยู่ตรงนั้น อึดใจ เขาเห็นหัวคนโผล่ขึ้นจากน้ำแล้วจมลงไปอีก ฤทธิชัยไม่รอช้ากระโจนลงน้ำ ว่ายไปยังร่างที่ผลุบๆโผล่ๆตามแรงคลื่น ดาวถามเด็กๆว่าคนที่จมน้ำเป็นเพื่อนของพวกหนูหรือ
"ไม่ใช่...เป็นคนบ้า พูดไม่รู้เรื่องชอบออกไปเล่นคลื่น บอกหลายหนว่าอย่าออกไปก็ไม่เชื่อ"
ดาววานเด็กๆไปตามพ่อแม่ของคนบ้ามาที่นี่เร็วๆ เด็กๆบอกว่าคนบ้าไม่มีพ่อมีแม่ ลูกก็ไม่มี อยู่ตัวคนเดียว คนที่โรงพยาบาลจะมาจับ ก็วิ่งหนีไม่ยอมให้จับ ฤทธิชัยอุ้มร่างอ่อนปวกเปียกร่างหนึ่งขึ้นมาจากทะเล ดาวรีบโทร.แจ้ง 191 ทันที แต่สายเกินไป คนจมน้ำที่เด็กๆตั้งชื่อให้ว่า "ยายบ๊อง" ไม่หายใจแล้ว
ครู่ต่อมา เจ้าหน้าที่หน่วยกู้ชีพก็มาถึง รีบตรวจชีพจรของยายบ๊องพบว่าไม่มีสัญญาณชีพ ดาวถามเจ้าหน้าที่ฯว่าทำไมคนแถวนี้ถึงเรียกผู้หญิงคนนี้ว่ายายบ๊อง ทั้งๆที่เธออายุยังน้อยอยู่แท้ๆ
"แกบวมๆครับ มาเร่ร่อนอยู่แถวนี้ได้เกือบปีแล้ว ชาวบ้านร้านค้าสงสารก็ให้ข้าวให้น้ำกิน กลางคืนก็นอนตามชายหาดบ้าง ร้านขายของบ้าง" เจ้าหน้าที่ฯเล่าไปพลางตรวจเช็กชีพจรของยายบ๊องซ้ำอีกครั้ง ทุกอย่างเงียบ
ดาวกับฤทธิชัยต่างมองหน้ากันด้วยความสลดใจ เจ้าหน้าที่ฯสองคนช่วยกันยกร่างไร้วิญญาณของยายบ๊องขึ้นรถพยาบาล ดาวขอติดรถไปด้วยอาสาจะออกค่าใช้จ่ายในการทำศพยายบ๊องเอง ทีแรกเจ้าหน้าที่ฯไม่ยอมให้ไปด้วย แต่ทนเสียงรบเร้าไม่ไหว ดาวกับฤทธิชัยขึ้นนั่งด้านหลังกับเตียงใส่ร่างยายบ๊อง
เจ้าหน้าที่ฯทั้งสองคนขึ้นประจำที่นั่งด้านหน้ารถ ดาวมองยายบ๊องด้วยความสงสาร ฤทธิชัยเอื้อมมือมากุมมือเธอไว้เพื่อปลอบใจ ดาวหันมายิ้มให้อย่างซึ้งใจก่อนจะซบหน้ากับอกเขา ฤทธิชัยปล่อยมือมาโอบเธอไว้แทน ทันใดนั้น มีเสียงกระแอมดังขึ้นจากร่างยายบ๊อง ดาวกับฤทธิชัยขยับตัวออกจากกันด้วยความตกใจ
"นี่คุณ...เร่งหน่อย...คนไข้รู้สึกตัวแล้ว" ฤทธิชัยตะโกนบอกเจ้าหน้าที่ฯ เสียงไซเรนดังลั่น รถพยาบาลเร่งความเร็วขึ้นทันที มีเสียงจุ๊ปากบอกฤทธิชัยอย่าส่งเสียงเอะอะ ดาวจำได้ ทันทีว่าเป็นเสียงของจักจั่น
"จักจั่น...เป็นไปได้อย่างไร"
"ไม่รู้เหมือนกัน รู้สึกตัวพักหนึ่งแล้วแต่ไม่อยากขัด จังหวะ"
"เรานี่ยังกวนเหมือนเดิม" ดาวยิ้ม ดีใจที่จักจั่นหาร่าง ใหม่ได้แล้ว
"ตกลงจักจั่นได้ร่างใครเนี่ย สวยหรือเปล่า"
ดาวได้ทีแกล้งจักจั่นกลับ หลอกว่าเธอได้ร่างคนบ้าจรจัด อายุประมาณห้าสิบกว่า จักจั่นโวยวายลั่นมองหน้าฤทธิชัย ราวกับจะถามว่าจริงหรือเปล่า ฤทธิชัยโกหกว่าแก่จริงอย่างที่ดาวว่า จักจั่นทำหน้าเบ้จะร้องไห้ ดาวกับฤทธิชัยกลั้นหัวเราะ แทบไม่ไหว เสียงเจ้าหน้าที่ฯ ร้องบอกว่าใกล้ถึงโรงพยาบาลแล้ว ดาวรีบบอกแผน
"นี่ฟังนะ จักจั่นต้องทำเป็นบ้าเหมือนร่างเดิมแล้วหนีไปเลยจะได้ไม่วุ่นวาย"
ฤทธิชัยเห็นด้วย ไม่อย่างนั้นถ้าเราสองคนจะขอดูแลยายบ๊องต้องผ่านขั้นตอนมากเสียเวลาเปล่าๆ บอกจักจั่นว่าถ้าหนีได้แล้วให้กลับไปเจอเราสองคนที่ชายหาด พอรถพยาบาลจอด ดาวกับฤทธิชัยปลีกตัวออกมา เจ้าหน้าที่ฯรีบเข็นเตียงเข้าไปในห้องฉุกเฉิน นางพยาบาลเข้ามาจับชีพจร ยืนยันว่ายายบ๊องตายแล้ว เผลอแวบเดียวยายบ๊องวิ่งพรวดออกจากห้องฉุกเฉิน พวกเจ้าหน้าที่ฯ พยายามไล่จับแต่ไม่ทัน ยายบ๊อง วิ่งลิ่วไปแล้ว...
ครู่ต่อมา ดาวกับฤทธิชัยมาพบกับจักจั่นในร่างยายบ๊องที่ริมหาด พวกเด็กๆเห็นยายบ๊องยังไม่ตายก็พากันแปลกใจ จักจั่นเลยแกล้งเป็นผีวิ่งไล่ เด็กๆวิ่งหนีกระเจิง ดาวกับฤทธิชัยพาจักจั่นไปแปลงโฉมที่สปาของเพื่อนฤทธิชัย ดาวกับฤทธิชัยวางแผนให้พนักงานในสปากับสไตลิสต์ที่มาดูแลจักจั่นไม่ต้องพูด อะไรมากและกำชับว่าต้องไม่ให้จักจั่นเห็นตัวเองในกระจกเงา จักจั่นเองก็ไม่สนใจจะดูตัวเองกลัวทำใจไม่ได้...
ดาวกับฤทธิชัยถึงกับตะลึงที่เห็นจักจั่นได้รับการแปลงโฉมสวยงามจนไม่เหลือ คราบยายบ๊อง ทั้งคู่ยังไม่ยอมบอกความจริง ปล่อยให้จักจั่นหน้ามุ่ยหมดอาลัยตายอยากเพราะคิดว่าตัวเองเป็นยายแก่ตามที่ ถูกหลอก สไตลิสต์ถามว่า จะพาคุณยายไปเที่ยวเนื่องในโอกาสอะไร ดาวจะเลี้ยงฉลองให้กับการกลับมาของคุณยาย
"เรารีบไปกันเถอะครับ ป่านนี้คุณอาหญิงกับอภิชาติคงรอแย่ เผลอมีท่านรองฯมาอีกคน" ฤทธิชัยเร่งสองสาว จักจั่นเดินมาที่รถของฤทธิชัยอย่างไร้อารมณ์ไม่พูดไม่จา ดาวกับฤทธิชัยแอบยิ้มชอบใจ
ooooooo
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น